Boze boeren, opstandige vissers, varkenspest, mond-en-klauwzeer, de reorganisatie van het UWV, de moord op Theo van Gogh, terrorisme, MH17, aardbevingen in Groningen, tbs’er Michael P. In de ruim veertig jaar dat Tjibbe Joustra als bestuurder in de publieke sector werkzaam was, maakte hij crisis na crisis mee. Covid-19, het coronavirus dat vanaf februari 2020 wereldwijd om zich heen greep, was een van de eerste crises waarbij hij niet actief was betrokken. Hoewel hij over de aanpak ervan wel een mening heeft.
Een biografie vindt hij pretentieus – ‘ik ben Churchill niet’. Memoires klinkt te romantisch. Beschouwingen zijn het, de in dit boek opgetekende observaties. Lessons learned, zoals hij het zelf noemt. Joustra wil de publieke zaak van binnenuit beschrijven. Niet vanuit bestuurskundig perspectief, maar vanuit zijn eigen ervaring. Hoe ga je om met een crisis? Wat is de verhouding tussen een minister en zijn ambtelijke staf? Wat is de rol van de volksvertegenwoordiging? Hoe ga je om met de pers? Maar ook: hoe krabbel je op als je bent gevallen?
Op basis van persoonlijke gesprekken kijkt Joustra terug op zijn indrukwekkende carrière.
