Verse Vis!

'Verse vis!' is geen vervolg op 'Vis!'. Maar het verhaal wordt wel begrijpelijker als je 'Vis!' eerst gelezen hebt. Waar 'Vis!' zich afspeelde op Seattle's Pike Place vismarkt en in een kantoor, speelt 'Verse vis!' zich af in sushirestaurant Takara Too in New York en een algemeen ziekenhuis. In dit ziekenhuis hebben de medewerkers de 'vismethodiek' gevolgd, maar kan afdelingsmanager Rhonda deze ingezette verandering niet vasthouden. Rhonda leert van sushichef Ishy hoe ze ervoor kan zorgen dat de mensen gemotiveerd blijven en zich in blijven zetten. Om zo het door haar ingezette veranderingstraject 'Vis' tot een blijvend succes te maken. Dit gebeurt aan de hand van drie regels: 1. 'VIND HET'. Op je werk moet je over 'HET' beginnen. Wat bedoelen ze met 'HET'? 'HET' is het persoonlijke deel van een visie. Organisatievisies zijn vaak geschreven in wollige taal, maar je eigen 'HET' moet gerichter, specifieker en persoonlijker zijn volgens de auteurs. Rhonda dient haar 'HET' te vinden door met anderen te praten over de filosofie van haar organisatie en haar plek binnen de visie. Deze gesprekken over 'HET' moeten zowel echt als gepassioneerd zijn. Echt, omdat ze een authenticiteit vereisen die huichelarij en aanmatiging onmogelijk maken. Gepassioneerd, omdat de hoeveelheid tijd die u doorbrengt op uw werk, deze gesprekken essentieel maakt voor een bevredigend leven. 2. 'LEEF HET'. Wanneer u het persoonlijke deel van de visie kent, worden kansen om 'HET' in praktijk te brengen duidelijker. Deze kansen worden visiemomenten genoemd. Indien u zoveel mogelijk visiemomenten leeft, ontstaat energie die de visie blijvend maakt. Elke dag krijgt u te maken met talloze kansen om de visie opnieuw te creëren. Als u 'HET' gevonden heeft, moet u dit uitdragen door de visiemomenten die van nature voorkomen, volledig te benutten. 3. 'COACH HET'. Coaching is volgens 'Verse vis!' een cadeau dat we elkaar en onze visie geven om 'HET' sterk te houden. Coaching mag geen egotrip zijn, maar mogen we alleen doen voor de visie. In uw eentje een visie levend houden, is moeilijk. Om uw eigen actie te observeren en te voelen welke impact u op anderen hebt, speelt feedback een cruciale rol. De voorbeelden die de auteurs aandragen, zijn herkenbare open deuren. Dat patiënten niet als nummer gezien moeten worden maar als individu. Of het voorbeeld van de ober die hoort dat Rhonda het liefst een Dr. Pepper Light wil hebben, maar dat dit niet op de menukaart staat. De ober koopt de cola snel in een winkel vlakbij. Onder het mom dat hij toch toe was aan een wandelingetje, ontvangt Rhonda hierdoor onverwachts toch haar Dr. Pepper Light. Een visiemoment! Aan de hand van deze metaforen schrijven Stephen Lundin, Harry Paul en John Christensen een gemakkelijk leesbare roman. Ongetwijfeld zijn er velen die na het lezen van dit boek inspiratie opdoen voor het vasthouden van veranderingen. Conclusie: Stephen C. Lundin, Harry Paul en John Christensen presteren het om een bestseller te schrijven met een summiere theorie, zonder onderbouwing. 'Verse vis!' is een roman waarin zij deze flinterdunne theorie af laat spelen in een ziekenhuisorganisatie om deze herkenbaar te maken. En om het succes van 'Vis!' voort te kunnen zetten. Het is een lichtelijk overdreven Amerikaans verhaal met een happy end. Om door middel van 'Verse vis!' een ingezet veranderingstraject tot een blijvend succes maken, is Visserslatijn.