Het spel 'Omdenken' bestaat uit een groot vel met speluitleg, één grote 'omdenkkaart' en een grote stapel spelkaartjes. Die stapel bestaat uit drie soorten kaarten: kaarten met een teken erop van een labflesje (de zogenaamde 'labkaarten'), kaarten met een vergrootglas erop (de zogenaamde 'deconstructievragen: deze kaarten bevatten vragen die je helpen het probleem te deconstrueren) en kaarten met een symbool erop dat verwijst naar een omdenkstrategie. Deze helpen om het probleem uiteindelijk 'om te denken'. Eén van de groepsleden presenteert een probleem, er is een spelleider en de rest van de groep krijgt ieder 6 kaarten. Door het stellen van de vragen op deze kaarten, kort doorvragen en af en toe een groepsopdracht ingebracht door de spelleider, wordt getracht het probleem 'om te denken'. Dat omdenken betekent: op een zodanige andere manier benaderen, dat het niet langer als probleem gezien wordt. De vriendengroep Okee, dat is de theorie. Ik vroeg een groepje vrienden het spel met mij te spelen. Dat lukte en met 6 deelnemers gingen we van start. Er werd een probleem gekozen, maar op de een of andere manier bleven we hangen. Er werd veel gelachen, veel gepraat en hier en daar leerden we elkaar wat beter kennen. Maar het probleem werd niet omgedacht en de uiteindelijke reactie was: leuk spel, maar je moet in je groep wel in staat zijn met een andere bril te kijken. En suggesties brengt het spel niet. In de handleiding staan tips voor de spelleider en daar staat te lezen: 'Naarmate de spelleider er beter in slaagt het tempo (heel) hoog te houden, wordt de kwaliteit van het spel beter: (te) lang blijven hangen bij het beantwoorden van één vraag werkt contraproductief. Auw, okee, dát was hier in elk geval misgegaan. Bovendien: een vriendengroep is wezenlijk anders dan een coachingssessie, waarin je veel meer gericht bent op het onderzoeken van mogelijke veranderingen. Toch wilde ik het proberen: op Twitter en op Omdenken.nl zie ik wél regelmatig voorbeelden uit de privé-levens van mensen voorbij komen, en dat werkt voor mij vaak inspirerend. Maar dit spel is écht een coachingstool, geen gezelschapsspel. De intervisiegroep Dan de intervisiegroep. Heel andere dynamiek, heel andere mindset. De deelnemers aan deze groep hadden ook veel meer ervaring met het concept. En hier was het spel dan ook zéér succesvol. Ik had - eerlijk is eerlijk - ook meer tijd gestoken in de do's en don'ts uit de handleiding en was wat meer ervaren als spelleider. De kaartjes waren prikkelend, de vormgeving is simpel en toch heel fris en stimulerend en het probleem werd daadwerkelijk omgedacht. De groepsopdrachten zorgden voor nieuwsgierigheid. Zoals bij alle groepsprocessen moet je ook hier goed letten op openheid en vertrouwelijkheid, maar juist de groepsopdrachten hielpen daarbij. Het leuke was dat we niet alleen van het spel zelf leerden. De vragenkaartjes zijn opgebouwd in categorieën - iedere categorie is een 'omdenkstrategie', zoals focussen of collaboreren. Door de voorbeelden kregen sommige coaches een beter beeld hoe ze deze technieken in de praktijk kunnen inzetten. Doelgroep Ik zou het spel zeker aanraden, maar let er goed op of het aansluit bij je doelgroep. Zorg ervoor dat de groep of persoon waarmee je werkt begrijpt wat de achtergrond van het spel is en wat het (gezamenlijke) doel is. En wees een ferme spelleider...
Over Marjolein Boeren-Hermans
Marjolein Boeren is Kinesiologisch Coach en heeft een eigen praktijk in Bergen op Zoom. Door middel van afstemming van lichaamsbeweging en mentale processen krijg je inzicht over jezelf en je doelen. Daarnaast is zij PR-coördinator voor het Welkin Kinesiologie College en geeft zij trainingen op het gebied van Kinesiologie.
