De mooie en ingewikkelde reis van de trainer

We zijn allemaal de held van ons eigen levensverhaal. En net zoals in elke film, serie of goed boek, bestaat onze levensreis uit het overwinnen van tal van obstakels om onze doelen te bereiken. In De reis van de trainer gebruikt auteur Marcel Karreman het zogenoemde Double Healix model om trainers te helpen er op hun beurt weer voor hun deelnemers te zijn. Een boeiende, maar tegelijk ook ingewikkelde weg.

Het model

Eerst meer over dit model. In Het wiel opnieuw uitvinden, qua vormgeving misschien wel het mooiste leiderschapsboek dat ik in de kast heb staan, introduceert Manfred van Doorn het Double Healix model. Filosofie achter het model is dat de persoonlijkheidsontwikkeling en de menselijke interactie benaderd wordt vanuit de narratieve psychologie waarin de mens wordt gezien als verhalenverteller. ‘De levenswegen van zowel individuen, als van relaties, als van organisaties zijn te beschouwen als deel van een cyclus waarbinnen zich vele kleinere cycli talloze malen herhalen.’ En mocht je deze uitleg al lastig vinden – sluit je achter in de rij – maak je borst dan maar nat. Zowel het boek van Van Doorn als van Karremans vraagt de nodige hoofdbrekens. Maar goed, obstakels zijn er – zo leren we ook – om te overwinnen.

Duizend gezichten

Kortgezegd komt het er op neer dat de double healix het leven ziet als verhaal. Waarbij de twaalf stappen die de godfather van storytelling Joseph Campbell, in De held met de duizend gezichten introduceert, worden gevolgd:

Proloog: beschrijving van de hoofdpersoon in zijn of haar gewone doen

De oproep tot het avontuur: Een externe of interne oproep om tot actie over te gaan

Weerstand tegen verandering: Externe of interne weerstand aan de oproep gehoor te geven.

Ontmoeting met de mentor: De held krijgt een nieuwe blik op de werkelijkheid. Dit door een externe mentor die hem dit laat inzien, of door een interne overtuiging.

Selectiedrempel: De eerste test in het verhaal over de held de oproep wel aankan.

Ster van de dag: De eerste succesjes kunnen worden gevierd.

Aarding: Op het hoogtepunt van de roem wordt de held weer even met beide benen op de grond gezet.

Omslag: In deze fase stort de wereld van de held even helemaal in. Een nieuw obstakel werpt zich op.

Dolk: Hier zien we een held die zich ‘duister’ gedraagt, misstappen begaat, ontmaskerd wordt.

Terug naar het licht: De held zoekt zijn weg uit de pijn. Hier herinnert hij zich weer wat zijn hogere doel is.

Dood en wederopstanding: Nu vindt het laatste obstakel plaats: een karaktertest.

Elixer: De held keert terug naar het thuisfront, de basis. Maar nu met een minder vertroebeld ego.

Cirkels

In De reis van de trainer loopt Karreman deze twaalf fases een aantal keer bij langs. Want zo gaan we allemaal deze stappen bij langs in onze kindertijd, adolescentie, vroege volwassenheid, volwassenheid, rijpe volwassenheid, vroeger ouderdom en rijpe ouderdom. Karreman legt de link naar onze persoonlijke drijfveren, competenties, fases van teamontwikkeling, leiderschapsuitdagingen op organisatieniveau en onze roeping te werken aan een duurzame wereld. ‘In de reis van de held is iedere afronding van een avontuur de proloog van een nieuw verhaal. Ieder verhaal bouwt immers voort op het vorige. We maken telkens een nieuwe cirkel.’

Eind goed

Aan de hand van meer dan honderd oefeningen, 300 reflectievragen en 80 voorbeelden uit speelfilms en documentaires geeft Karreman handvatten aan trainers om hun deelnemers door hun levensreis te begeleiden. Met als uiteindelijke doel te bouwen aan dienende organisaties: ‘Bijdragen aan de wereld is leidend voor alles, van visie en strategie van de organisatie tot de producten of diensten die geleverd worden,’ aldus Karreman. Eind goed, al goed.