Erik Reijnders put daarvoor ruimhartig uit verschillende disciplines die van belang zijn bij communiceren in organisaties. Ook besteedt hij veel aandacht aan de lastige positie van de interne communicatieadviseur. Het sterkste punt van Reijnders is echter nog steeds zijn pleidooi voor een meer procesmatige en interactieve manier van werken bij complexe en dynamische problemen, omdat die met een platte, lineaire middelenaanpak niet meer op te lossen zijn.
De context waarin interne communicatie plaatsvindt bestaat uit medewerkers en organisaties. Reijnders beschrijft beide en benoemt de communicatieve consequenties in het eerste hoofdstuk.
Daarna volgt deel 1 dat over de interne communicatieprofessie gaat. De auteur werkt hier zowel de actievisie als de interactievisie op interne communicatie uit en schetst de ontwikkeling van actie naar interactie: minder met middelen en meer met mensen. Vervolgens komt de kernvraag aan bod: hoe kom je in positie als adviseur? Wat is de status van het vak en wat zijn de verwachtingen van de opdrachtgevers? Een stevig stuk dat de interne communicatieadviseur niet spaart.
Reijnders benoemt zes problemen die het in positie komen bemoeilijken en laat zien hoe je meer invloed kunt krijgen en welke rollen je daarbij als adviseur kunt innemen.
In deel 2 komt de aanpak aan bod die de IC-adviseur hanteert op drie niveaus: het individuele, het groeps- en het organisatieniveau. Eerst laat de auteur zien hoe je managers kunt ondersteunen in hun communicatieve handelen. Dan hoe je op groepsniveau de interactie kunt vergroten en dialoog mogelijk kunt maken. En ten slotte hoe je op organisatieniveau veranderingen en projecten interactiever kunt maken.
De kracht van 'Interne communicatie voor de professional' is dat het duidelijk maakt dat je er in het vak alleen komt als je bereid bent je te blijven ontwikkelen. Veel disciplines spelen een rol bij goede communicatie, dus zul je kennis uit die disciplines moeten integreren in je dagelijkse werk. Het is aan Erik Reijnders te danken dat er binnen organisaties nu meer nagedacht wordt over een procesaanpak in de interne communicatie naast een instrumentele aanpak.
Reijnders kiest niet voor de actie- of de interactievisie, maar heeft wel een duidelijke voorkeur voor de laatste. Hij ziet de overgang van de ene naar de andere als een ontwikkelingsgang van IC-afdelingen en waarbij de interactievisie de hoogst haalbare is. Ook de derde druk van Reijnders' boek blijft verplichte kost voor ervaren interne communicatieprofessionals.
Over Nico Jong
Nico Jong is senior adviseur bij het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.
