Het mag dus het kan en dan doen we het ook, zo lijkt het credo van deze snelle jongens. Sterker nog: het wordt, zo lijkt het, zelfs aangemoedigd en wel door een wonderlijke belastingconstellatie die schulden heel lucratief maakt. Net zoals bij hypotheken op huizen. Het geroemde rendement (twintig tot dertig procent is geen uitzondering) is dan ook niet zo hoog als het lijkt: als de gezonde overgenomen bedrijven zelf forse bedragen hadden geleend, hadden ze zelfs een hoger rendement gehaald. Behalve natuurlijk de aandeelhouders, een paar bestuurders, en de moderne investeerders zelf. Maar aandeelhouders zijn hier niet happig op, dat ‘hun’ bedrijf zich in de schulden steekt, dat gaat ten koste van het rendement. Tenzij die schulden gebruikt worden voor een 'superdividend', dan is het een ander verhaal natuurlijk.
Enigszins cynisch mag je spreken van een inefficiëntie van de markt. En dat is ook zo, hoewel de markt geleidelijk deze inefficiëntie corrigeert. Er zijn op korte termijn simpelweg geen kopers meer voor het grote aantal bedrijven dat binnenkort in de etalage staat. Hetzelfde geldt voor allerlei afgeleide financiële waardepapieren, de derivaten die dienen om risico’s waar een normaal mens geen weet van heeft, af te dekken. En dan wordt de rekening gepresenteerd. En duidelijk is wie die gaat betalen!
Over Pierre Pieterse
Pierre Pieterse was tot februari 2022 hoofdredacteur van Managementboek Magazine.
