Studies over verwijzingsinstructies in belastingzaken

Dit proefschrift exploreert het tot voorheen onontgonnen terrein van verwijzingsinstructies in belastingzaken. Drie samenhangende studies analyseren de grondslagen, grenzen en typen van verwijzingsinstructies die de Hoge Raad pleegt te geven als hij een geding voor nader onderzoek verwijst naar de feitenrechter.

De belastingkamer van de Hoge Raad is erop gericht zaken op efficiënte wijze af te handelen. Dit lot is echter niet voor iedere zaak weggelegd. Zo kan het voorkomen dat in feitelijke aanleg een stelling van feitelijke aard onbesproken is gebleven. Wanneer de Hoge Raad onderzoek daarvan na cassatie aangewezen acht, dient de zaak te worden verwezen om die stelling te onderzoeken.

In een dergelijke verwijzing ligt een opdracht aan de feitenrechter besloten. Deze opdracht, die elk verwijzingsarrest van nature (impliciet) bevat, kan worden verbijzonderd door hieraan één of meer specifieke instructies toe te voegen.

Hoe functioneert de verwijzingsprocedure in belastingzaken? Welke vormen neemt de verwijzingsinstructie aan? En wat bepaalt de grenzen van de rechtsstrijd na verwijzing? Het proefschrift Studies over verwijzingsinstructies in belastingzaken vormt de eerste publicatie die het - tot voorheen - onontgonnen terrein van verwijzingsinstructies in belastingzaken verkent. Dit proefschrift beschrijft drie studies over verwijzingsinstructies, die daarbij tevens in hun onderlinge samenhang worden bestudeerd.