De afgelopen decennia zijn we verstrikt geraakt in een materiele oriëntatie op werk. In vrijwel alle organisaties staat het streven naar doelmatigheid en rendement voorop. We hebben een sterk geloof in maakbaarheid en dus zijn organisaties gericht op sneller en meer. Dat heeft ons materieel geen windeieren gelegd, want zelfs in tijden van economische recessie genieten wij van een ongekende welvaart. Toch knaagt er iets. Velen ervaren dat ze geleefd worden door het hoge werktempo en de druk om te presteren. Organisaties zijn soms doorgeschoten in hun zucht naar zakelijkheid en groei. Niet alleen in het bedrijfsleven, maar ook in de zorg en het onderwijs. Groei blikt echter niet altijd groei te zijn. Het menselijk gezicht van werk verdwijnt grotendeels achter een façade van doelgericht presteren. Dat is armoede in een rijke wereld. Er is echter sprake van een groeiend verlangen naar zingeving, bezieling en aandacht voor de menselijke aspecten van samenwerking.
Het terugvinden van het menselijk gezicht van werk vraagt om een diepgaande herbezinning. Dit boek introduceert niet de zoveelste managementmode, maar het prikkelt op een positieve manier de eigentijdse en eigenzinnige zoektocht naar de essentie van werk. Deze wordt gevonden in het hart van de paradoxale werkelijkheid. Daar waar ziel én zakelijkheid samengaan, vinden mensen immers zin in het werk en geeft de organisatie uiting aan haar maatschappelijke verantwoordelijkheid. Het menselijk gezicht van werk is een bron van informatie en inspiratie. Het reikt materiaal aan voor een wezenlijke herbezinning.
