Managers praten voortdurend over strategie. Waarom doen ze dat eigenlijk? En is het wel wenselijk?
Ten Bos en Kaulingfreks komen met een origineel maar provocerend antwoord: het belangrijkste doel van strategisch management bestaat uit het bestrijden van wonderdoeners, ondernemers, creatievelingen en andere virtuozen. Daartoe wordt een even domme als genadeloze denkorde opgelegd aan mensen in organisaties. Wat in principe een mooi vak kan zijn, ontaardt in de praktijk in een zinloze obsessie met protocollen, audits en andere vormen van nepcontrole.
De auteurs verklaren onomwonden de oorlog aan die denkorde. Zij betogen dat de strategieën van de toekomst dergelijke bedrijfskundige nachtmerries achter zich laten. Strategie krijgt pas betekenis als men zich verdiept in ondernemerschap, politiek, economie en filosofie. Dat vereist een bereidheid om nieuwe manieren van denken te exploreren. Een scherp oog voor toevalligheden, wonderen en paradoxen gaat daarbij hand in hand met een wantrouwen jegens de organiseerbaarheid van de wereld.
Dit boek, dat opgezet is als een humoristisch en kritisch lexicon, is daarmee een must voor beleidsmakers en beslissers uit de publieke en private sector die serieus werk willen maken van de gedachte dat het in hun organisaties anders kan en anders moet.
