De huidige overheid levert een groot deel van zijn bestaansrecht in door veel taken in het sociale domein over te hevelen van rijks- naar gemeentelijk niveau. De Nederlandse steden zullen zich nieuwe vaardigheden eigen moeten maken – óók op het gebied van leiderschap. Want ze zijn de afgelopen decennia diep in slaap gesust. Met name de gemeenschapskracht ligt er bleekjes bij. De kwade genius was de burger zelf, samen met de overheid en alle professionele instellingen.
Het is hoog tijd om de steden wakker te kussen. Iedereen roept dat de participatiesamenleving er nu moet komen. Daarom zijn de gemeenten keihard in de weer met de grote decentralisaties in het sociale domein. Maar daar zullen de steden niet wakker van worden. Langzaam leiderschap bij burgers, overheid en professionele instellingen, dat is de verlossende kus die steden echt vernieuwing kan brengen.
Dit boek gaat over de risico’s van die vernieuwing. Maar eerst en vooral over de kansen en uitdagingen als gemeenten en professionals een nieuwe verbinding maken met de onderstroom van burgerinitiatieven en vitale gemeenschappen. En over hoe je leiding geeft aan deze avontuurlijke reis naar een overheid 4.0. Over het besef dat krachtig besturen soms betekent op je handen blijven zitten. Over het besef dat we alleen in samenwerking sterk zijn. Over gemeenten en professionals die zichzelf een schop moeten leren geven. Over het wakker maken van gemeenschapskracht. En over lerend samenleven als ziel van de nieuwe stad.
