Post-truth, alternative facts, informatie-bubbles, een allesaanwezige sociale media verzadigd van geruchten en opinies: zijn dit de kenmerken van onze tijd? Aan onkunde en ondeskundigheid geen gebrek. Meningen hebben de overhand boven feitenkennis. Het ‘Ik denk dus ik besta’ van Descartes maakt plaats voor ‘Ik blog en twitter dus ik besta’. Populisme viert hoogtij. Wat is er aan de hand? En hoe komt dit? En belangrijker: ervaren we dit als een probleem?
Artsciocratie beschrijft de oorzaken en gevolgen van vermenging van de postmoderne maatschappij met de tot voor kort sterk gereguleerde kennisinfrastructuur en kenniseconomie. Het schetst het scenario van een beschavingscrisis (‘het kennisfantasme’) die mogelijk de zelfvernietiging van de mens tot gevolg heeft.
Dr. Steven de Groot beschrijft in zijn boek een toekomst die zich zonder ingrijpen kenmerkt door verlies: verlies van kennis, van vakmanschap, van kwaliteit, en uiteindelijk van het zelfbewustzijn van de mens. Om deze beschavingscrisis het hoofd te bieden toont hij drie mogelijke scenario’s voor de herontwikkeling van de samenleving: het scenario van discipline (verticalisering), het scenario van dialoog en uitdaging (horizontalisering), en het scenario van de artsciocratie, de synthese van de verbeelding door de kunsten (arte) en de kennis van de wetenschap (scio) als verbinder van de paradigma’s van het Ware met het Goede. Artsciocratie als nieuwe bestuursvorm voor een mooie en wijze samenleving.
