Een nieuwe Covey is een gebeurtenis

‘Wie heeft één of meer boeken van Stephen Covey in de kast staan?’
Dagvoorzitter Dominique Haijtema ziet alle vingers omhoog gaan.
‘En wie heeft ze daadwerkelijk gelezen?’
Weer alle vingers enthousiast omhoog.

De bewondering voor de 79-jarige schrijver van De zeven eigenschappen van effectief leiderschap is groot onder de tientallen aanwezigen. Haijtema haalt herinneringen op aan haar interview met de meester, de enige managementgoeroe die zij heeft geïnterviewd die ook geïnteresseerd was in haar en zich zorgen maakte over hoe zij op het vliegveld zou komen.

Je zou bijna denken dat de uitgever expres een voormalige kerk heeft gekozen als decor voor de presentatie van het boek. Van Covey is immers bekend dat hij Mormoon is. Maar nee, de keuze voor het gebouw van Leerhotel Het Klooster is ingegeven doordat FranklinCovey in hetzelfde complex is gevestigd. Van een gewijde sfeer is niet echt sprake. Daar zorgt Ben Tiggelaar wel voor, die - hoewel zelf christen - zijn voordracht omlijst met snoeiharde rockmuziek.

Maar een nieuwe Covey is een gebeurtenis. Jan Kuipers, oprichter van FranklinCovey Benelux en bekend honkbalscheidsrechter, liet er de huldiging van het Nederlands team op de Grote Markt in Haarlem voor schieten. Hij beschouwt Het 3de alternatief als een uitwerking van de zesde eigenschap uit Coveys klassieker: die van de synergie. ‘Van mij had het boek een andere titel mogen krijgen,’ zegt hij: ‘Gaaf hè! Want dat is het gevoel wat ik bij dit boek krijg.’

De betekenis van het boek ligt er volgens Kuipers in dat Covey je leert om wanneer een conflict dreigt, altijd naar een oplossing te zoeken. ‘Je kunt vechten of vluchten. Maar je kunt ook op zoek gaan naar de transformatie, naar het gevoel van gaaf hè! Covey is daar heel consequent in.’ Als voorbeeld laat Kuipers een foto zien van de twee kemphanen Geert Wilders en Job Cohen tijdens een televisiedebat. Dreigend tegenover elkaar, de vingers priemend om het eigen gelijk te onderstrepen. ‘Dit zijn nu bij uitstek twee-alternatiefdenkers’, zegt Kuipers. Ter vergelijking laat hij een foto zien uit het begin van de jaren tachtig, met Chris van Veen en Wim Kok die het Akkoord van Wassenaar hebben gesloten. ‘Zie je die twinkeling in hun ogen? Dat is het gevoel van gaaf hè! Een discussie is een vehikel om te leren, niet om te scoren.’

Hoewel geen prototype goeroe, is de invloed van Covey groot. Ook in Nederland, zo blijkt tijdens het miniseminar. Om te laten zien wat zijn ideeën in de praktijk kunnen betekenen, is directeur Carla Luycx van de openbare basisschool Atlantis in Amersfoort uitgenodigd. Zoals veel scholen in Nederland werken met didactische systemen als die van Maria Montessori, maakt Atlantis gebruik van de zeven eigenschappen van Covey. Voor de leraren blijkt werken met Covey niet minder dan een roeping. ‘We leren de kinderen van jongs af aan de leiding over zichzelf te nemen’, zegt Luycx. Een filmpje waarin kinderen getuigen van het belang van ‘proactief zijn’, illustreert de overgave aan de Amerikaanse schrijver.

Dat klinkt wat ongemakkelijk, en dat is het eigenlijk ook. Maar het is ook de les die ook Ben Tiggelaar aan het lezen van ‘De zeven eigenschappen van effectief leiderschap’ overhield. Hij had zijn eigen exemplaar er nog eens bij gepakt: gekocht in 1994, toen hij net een nieuwe baan had, vader werd en een huis had gekocht. ‘Hoe doe je dat, vroeg ik mij toen af, werken, opvoeden, een leuke echtgenoot zijn? Toen ik Covey voor het eerst las, vielen mij de schellen van de ogen. Dat leer je niet, maakte hij mij duidelijk, dat moet je zelf doen. Als ik mijn exemplaar erbij pak, zie ik precies in het deel over proactief zijn de dikste strepen staan. Hij heeft mij heel erg geholpen.’