Hoewel Léon de Caluwé al snel belooft zijn kleurentheorie ook te bespreken, begint hij met wat er gebeurt als Mensen veranderen. ‘Ons gedrag wordt beïnvloed door context en persoonlijkheid – een verandering vindt op die drie niveaus plaats.’ Maar in organisaties, waar veranderingen gewoonlijk opgelegd worden, zijn lang niet altijd alle niveaus betrokken. Een bekend verschijnsel is bijvoorbeeld pocket veto, kort gezegd ‘ja zeggen, nee doen’. ‘Dit is heel geraffineerd want zowel de baas als de medewerker is tevreden. Een beter organisatiemechanisme ken ik niet.’ Ook het woord ‘moeten’ en het Trans Theoretical Model of Change passeren de revue. Daarnaast staat de hoogleraar veranderkunde stil bij het oerconflict: de manager die probeert greep te krijgen op zijn medewerkers en de medewerker die daaraan wil ontsnappen. ‘Daar moet je mee leren dealen.’
Niet meer serieus
Tijd dan voor het kleurenmodel, maar niet zonder waarschuwing vooraf ‘Ik heb dit verhaal al zó vaak verteld dat ik er niet meer serieus over kan zijn.’ Met veel humor schetst De Caluwé dus de persoonheden en organisatieculturen die samenhangen met dominante denkbeelden. ‘Als je aan het eind van je eerste werkdag tussendoor opmerkt "Meten is weten", valt dat in goede aarde. "Die heeft het begrepen!" zeggen ze dan.’
Blauw en groen
Ook in de workshops refereren de sprekers regelmatig aan het verhaal van De Caluwé. Hbo-docent Henk Kleijn licht zijn boek Verandermanagement toe waarin een blauwe, modelmatige aanpak centraal staat. De groene, lerende aanpak past bij de workshop van Paul Kloosterboer, auteur van Van waarnemen naar waarmaken. Hij pleit ervoor om het niet-veranderen als optie te houden en deze ook voor te leggen aan de medewerkers. Meer vanuit de praktijk vertelt Marc Rouppe van der Voort over de verandering met Lean in het St. Elisabeth Ziekenhuis. Bij een andere workshop vertelt Ra?it Görgülü over de verandering van het personeelsbeleid bij de Rabobank, die hij leidde als hoofd Marketing HR en Recruitment.
