De term 'Rudolph' uit de titel 'The Rudolph Factor' verwijst naar het rendier met de rode neus dat in eerste instantie een buitenbeentje was in de kudde. Later bleek het dier een ware aanwinst, doordat zijn gloeiende neus de kerstman en de rest van de rendieren door de mistige kerstnacht kon leiden. Deze metafoor wordt gebruikt omdat het in organisaties op dezelfde manier werkt; mensen met andere ideeën worden pas geaccepteerd als daar een (Rudolph)cultuur voor is. Als lezer krijg je een kijkje in het programma van het Boeing C17 'Globemaster' transportvliegtuig. Cyndi Laurin en Craig Morningstar staan erbij stil hoe je een Rudolphcultuur bouwt. Dat deze vooral mensgericht moet zijn en dat de niet-tastbare aspecten grote invloed uitoefenen op de tastbare aspecten. Het boek combineert handig het theoretische (en soms ietwat cryptische) fundament met interviews die met werknemers van het programma zijn afgelegd. Op die manier wordt de theorie direct vertaald naar de praktijk en krijg je als lezer een goed beeld van hoe het bij Boeing werkt. Zo is Boeing ook ooit op zoek geweest naar de Rudolphs in de organisatie. Het boek biedt de lezer, naast een uitgebreide karakterschets van een Rudolph en vijf manieren om ze te vinden, een heus self assessment om erachter te komen of je zelf een Rudolph bent. Dit ietwat populaire intermezzo werkt aanstekelijk en gedurende het boek ben ik me dan ook gaan afvragen of ik in mijn werk een Rudolph ben, of dat ik iemand zou kunnen zijn die er in een organisatie ervoor zorgt dat er aan een open en innovatiegerichte cultuur gebouwd wordt. Welk antwoord ik ook verkies op bovenstaande vraag, ik kom aan mijn trekken in 'The Rudolph Factor'; enerzijds zijn er in het boek voldoende handvatten voor Rudolphs te vinden die kunnen helpen bij het bespreekbaar maken van ideeën, anderzijds kan het ook prima als managementhandleiding gelezen worden. Naast de praktische opzet en de brede doelgroep, biedt het boek voldoende inhoud om ook echt nuttig te kunnen zijn. Naast de zoektocht naar Rudolphs, wordt er stilgestaan hoe zij in een kudde het beste tot hun recht komen en dat ze veel verzorging nodig hebben. Zo moeten de stal en de bijbehorende weide voorzien worden van de nodige elementen, zoals af en toe een vijf gangendiner als beloning voor de kudde. Indien aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan, kan de stal uitgroeien tot een goedlopende boerderij, vrij van BSE (de gekke elandenziekte), die voorbereid is op de toekomst. 'The Rudolph factor' is serieuzer, misschien zelfs wat saaier dan in de alinea hiervoor wordt geschetst en sluit daarom niet aan bij beroemde verhalen zoals van de pinguïns waarvan de ijsberg aan het smelten is. Daarentegen leest het boek makkelijk weg, staat het vol van praktische voorbeelden en kan voor zowel jonge professionals als doorgewinterde managers handig en vooral ook leuk zijn in de zoektocht naar creativiteit en innovatie.
Recensie
The Rudolph Factor
Voor geïnteresseerden in innovatie en gerelateerde organisatorische vraagstukken is er een rijk aanbod aan literatuur voorhanden. Vaak heeft deze literatuur betrekking op een populair succesverhaal binnen een organisatie zoals Apple of beschrijft nou juist heel theoretisch de weg naar succes voor de ondernemer die net dat beetje innovativiteit mist. In 'The Rudolph Factor' combineren Cyndi Laurin en Craig Morningstar deze twee schrijfbenaderingen op een praktische, gemakkelijk te lezen en toch degelijke manier.
Gijs Niezink
|
1 maart 2011