Douma heeft een schrijfstijl die niet verveelt en hij weet kernachtig informatie over strategie weer te geven. Die prettige schrijfstijl is ook wel nodig, want het boek kenmerkt zich niet door veel plaatjes en tabellen. Er staan wel veel cases en praktijkvoorbeelden in. De vragen en opgaven die in het boek staan, passen bij een manier van werken die ik van de universiteit ken. Het boek lijkt dan ook voornamelijk gericht op studenten Bedrijfeconomie en Bedrijfkunde. Maar volgens de schrijver kenmerkt het boek zich juist door een praktijkgeoriënteerde insteek. Die insteek heb ik zelf niet goed teruggevonden, tenzij de schrijver hiermee bedoelt dat hij veel gebruik maakt van cases en praktijkvoorbeelden. Dat doen andere managementboeken ook, dus waarin onderscheidt dit boek zich dan wel?
Nieuw voor mij was de integrale hiërarchie van (basis)doelstellingen die Douma benoemt, waaraan eigenlijk alle doelen van bedrijven en de daarmee samenhangende strategieën verbonden kunnen worden. Een dergelijke rangschikking stelt je beter in staat te prioriteren en onderlinge strategische verbanden beter te waarderen. Ook anders dan andere strategieboeken die ik heb gelezen is de besteedde aandacht aan de rechtsvormen, typen organisaties en de invloed daarvan op strategie. Enkele malen lijkt er door Douma afgeweken te worden van de gebaande theoretische paden en wordt zijn eigen visie op de onderwerpen belicht. Dit is een welkome afwisseling, maar mijns inziens zouden deze uitstapjes wel wat meer diepgang en onderbouwing kunnen gebruiken.
Een voorbeeld hiervan is de kritiek die de schrijver heeft op 'spontane strategie' van Mintzberg. Hieraan ligt naar mijn mening onvoldoende onderbouwing ten grondslag. Daarmee komen bepaalde stukken uit het boek enigszins speculatief over. De schrijver lijkt daarmee niet helemaal te zijn geslaagd in zijn missie om een boek neer te zetten dat zich voldoende onderscheidt van de veelheid aan strategieboeken.
Er staat veel informatie in 'Ondernemingsstrategie' over de bestaande strategieliteratuur, maar dit neigt soms ook naar overdaad. Er zijn andere strategieboeken die je als lezer op een meer speelse manier kennis laten maken met de veelheid aan strategieliteratuur.
