Emotionele vergelijkingen

' 'Emotionele vergelijkingen' is geen wiskundig boek, integendeel. Conley schrijft emoties als vergelijkingen om duidelijk te maken uit welke componenten een emotie bestaat en hoe deze elkaar beïnvloeden. Bijvoorbeeld: wanhoop = lijden - zingeving. Deze vergelijking kan houvast geven in tijden van wanhoop. Immers, je kunt de wanhoop laten afnemen door op zoek te gaan naar meer zingeving. Dat je dit niet te wiskundig moet opvatten, blijkt ook uit de waarschuwing van de auteur dat de vergelijkingen niet altijd in een andere vorm geschreven kunnen worden (bijvoorbeeld: lijden = wanhoop + zingeving zou wiskundig moeten kloppen, maar doet dat uiteraard niet). Na de introductie volgen vier delen waarin Conley verschillende onderwerpen behandelt en de emotionele vergelijkingen die daarin van toepassing zijn: omgaan met moeilijke tijden, het beste uit je werk halen, bepalen wie je bent en tevredenheid vinden. Die vergelijkingen heeft Conley voor het grootste deel zelf opgesteld: deels door kennis uit de (vak)literatuur, maar ook vanuit zijn eigen ervaring met moeilijke periodes. Ook heeft hij regelmatig overleg gepleegd met wiskundigen en psychologen. Dat laatste leverde hem zelfs een eredoctoraat in de psychologie op. De vergelijkingen van Conley hebben dus een stevig fundament en dat resulteert er ook in dat ze vrijwel altijd stroken met het gezonde verstand. Dit wil niet zeggen dat Conley open deuren intrapt. Hij zet je wel degelijk aan het denken over de manier waarop emoties met elkaar 'samenwerken' en hoe je, soms op relatief zeer eenvoudige wijze, bepaalde patronen kunt doorbreken. Het boek sluit af met een hoofdstuk dat 'Doe het zelf' heet. Hierin wordt je uitgenodigd om je eigen emotionele vergelijkingen op te stellen. De vergelijkingen zijn namelijk erg persoonlijk; de componenten en hoe die samenwerkingen zullen niet voor iedereen hetzelfde zijn. Aan de hand van enkele praktijkvoorbeelden legt Conley uit hoe dit aangepakt kan worden. De auteur heeft een persoonlijke en vlotte schrijfstijl die maakt dat het boek makkelijk leest. Een waarschuwing is hier echter wel op zijn plaats: mensen met een allergie voor Amerikaanse retoriek kunnen het boek beter links laten liggen. Conley begint een zin regelmatig met 'Ik beloof je dat...', of hij heeft het bijvoorbeeld over het 'omarmen van fantastische kansen'. Een andere kanttekening is meer inhoudelijk: de auteur haalt regelmatig voorbeelden aan waarbij de link met de tekst onduidelijk is of zelfs afwezig lijkt. De lezer krijgt dan het gevoel dat hij niet volledig is in zijn uitleg, of het voorbeeld er met de haren bij sleept, omdat het toevallig een interessant verhaal of een leuke anekdote betreft. Tot slot begeeft de auteur zich wederom op glad ijs als hij het geloof behandelt, aangezien dit uiteraard een stuk persoonlijker is dan begrippen als 'tevredenheid' en 'wanhoop'. Conley is zelf gelovig en heeft duidelijk een visie hierop die hij wil delen met de lezer, hoewel hij toegeeft te hebben getwijfeld of hij dit onderwerp wel moest behandelen. Dit deel zal echter niet bij iedereen de juiste snaar raken. Ondanks bovenstaande punten is 'Emotionele vergelijkingen' de moeite waard omdat het een mooi en duidelijk inzicht geeft in onze 'emotionele cocktail'. Bovendien zet het je aan het denken hoe je met je eigen emoties aan de slag kunt gaan.