Nu ik 'De Hygiënemachine' lees, betreur ik dat ik dit boek niet genoemd heb. Want het is zeer de moeite waard. Ik vermoed dat de ongelukkig gekozen titel (een echte mannentitel) de verkoop van het boek in de weg zal staan en dat is oneerlijk. Want het is een uiterst praktisch boek dat geen enkele poging doet dat te zijn. Een reeks willekeurig gestapelde stukken tekst die tot denken aanzetten. Het thema is de aanleiding, maar niet meer dan dat. Waarom zijn we zo bang voor besmetting, vuil en onzindelijkheid? Waarom willen we saneren, ordenen en zuiveren? Waar zijn we bang voor en waarom eigenlijk? Organisaties (bestaan die wel?) zijn zuiveringsplaatsen waar het denken op slot lijkt gezet. En dat is - vind ik - een interessant uitgangspunt. Buiten de orde, ongebruikelijk en tegelijkertijd opvallend herkenbaar. Pijnlijk herkenbaar. Eindelijk een boek dat niet steriel is. Het is niet kunstmatig geschreven in een succestaal die buiten het reservaat van de organisatiekunde niet wordt gebezigd. Eindelijk een boek dat ergens over gaat. Maar dan? Waarover gaat het? Over wie we zijn, hoe we doen en wat we denken. Of beter nog: over hoe we over dingen kunnen denken als we ons bewust zijn hoe er over wordt gedacht. In andere kringen: in de wereld van de sociologie, de psychologie, de filosofie en de literatuur. De auteurs zijn gidsen in een doolhof waar zij de uitgang ook niet van kennen, maar ach, wat maakt het uit: er is onderweg van alles te zien en te beleven. Het levert een postmodern boek op zonder kop en staart: geen groot verhaal maar 98 verhaaltjes, mini-essays, stellig genoeg geschreven om leesbaar te blijven, maar inconsistent genoeg om ruimte te bieden voor de lezer. 'De hygiënemachine' is een nachtkastboek bij uitstek; een grasduinboek dat veel van de lezer vraagt. Het past in de traditie van de aforistische filosofie, een traditie die gaat van de klassieke oudheid tot de Franse postmodernen. Echt kort durven de auteurs niet te zijn en luchtigheid wordt, dunkt me, nodeloos vermeden. Tikje zwaar op de hand deden de auteurs mij denken aan Schopenhauer en Nietzsche. Voor zelfstandige denkers. Koop dit boek, lees het desnoods.
Over Harry Starren
Harry Starren (1955) studeerde geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Utrecht en politicologie/bestuurskunde aan de Universiteit van Amsterdam. Harry Starren is algemeen directeur van de Baak, Management Centrum VNO-NCW. Daarnaast is hij actief als trainer, docent en adviseur, met name op het gebied van het management van professionele organisaties. Harry Starren was presentator van het TELEAC/NOT televisieprogramma Grootmeesters in Management. Van zijn hand verscheen een boek onder dezelfde titel. Hij presenteert tevens de 10-delige audio cd-reeks Hollandse Meesters in Management. Hij publiceerde daarna een tweede boek: De 21 geboden van modern leiderschap, dat hij samen schreef met Twan van de Kerkhof. Sinds een aantal jaar verzorgt hij een interviewprogramma voor BNR Nieuwsradio.
