'Het rondetafelboek' wil de lezer laten delen in de successen die een van de auteurs heeft geboekt met de rondetafels bij het 'European Leadership Platform' (ELP) en de 'Foundation for European Leadership' (FEL). Na vele ervaringen voelde men de behoefte om intuïtieve ervaringen om te zetten in een overdraagbare methode. Hoewel de methode vooral werd toegepast op het topmanagement, wordt benadrukt dat de werkwijze ook voor mindere goden geschikt is. In de inleiding wordt vastgesteld dat topmanagers te weinig tijd nemen voor reflectie en dat zij weinig eerlijke terugkoppeling krijgen. Dat geldt natuurlijk niet alleen voor het topmanagement, maar bij hen zal dat wel in een extremere mate tot uitdrukking kunnen komen. Verder wordt de lezer voorgehouden dat de gesprekken in organisaties niet bepaald uitblinken door een hoge mate van diepgang. Ook dat is niet nieuw, maar het is goed om dat nog eens op een rijtje voorgeschoteld te krijgen, waardoor de lezer alvast enthousiast gemaakt wordt voor de methode die dit allemaal kan oplossen. Rondetafelgesprekken worden het liefst gevoerd aan tafels met tussen de vijf en acht personen, onder begeleiding van een gespreksleider. Uitgelegd wordt waaraan een goede gespreksleider moet voldoen. Helaas levert dat alleen maar open deuren op, zoals vertrouwen wekken, goed luisteren, et cetera. Storend vond ik het dat dit op meerdere plekken in het boek wordt herhaald, zodat mij als lezer verscheidene malen het gevoel bekroop: 'Ja, dat weet ik nu wel.' Voor de lezer waarvoor de dialoog een beginnend thema is, biedt dit boek nuttige wetenswaardigheden. Voor die mensen echter die bekend zijn met het thema, brengt het nauwelijks iets nieuws. Daarvoor blijft het teveel steken in algemeenheden en herhalingen. Mijn belangrijkste kritiek is dat ik als lezer onvoldoende inzicht heb gekregen in de specifieke kenmerken van de rondetafeldialoog. Waarin verschilt deze methodiek bijvoorbeeld van een 'Socratische dialoog'? Is het dezelfde methodiek maar dan aan ronde tafels? Wie enigszins bekend is met deze vorm van Socratische dialoog, weet dat daar een bepaalde methodiek aan ten grondslag ligt. Als lezer ben je daarom geïnteresseerd in de methodiek van de ronde tafel. Ik heb deze echter niet kunnen ontdekken en dat is jammer, want daarmee is de belofte van de auteurs om de methodiek over te dragen ondermijnd. Het lastige van een dergelijk boek blijkt uit het dilemma om te kiezen tussen het beschrijven van algemeenheden of het uitwerken en bespreken van concrete dialogen. De tweede optie bood waarschijnlijk betere handvatten om het specifieke karakter van de rondetafelmethodiek uit de doeken te doen.
Over Peter de Roode
Drs. Peter de Roode is zelfstandig adviseur en trainer. Hij ondersteunt organisaties bij het invoeren van grootschalige veranderingen waarbij gedragsverandering centraal staat.
