Eliyahu Goldratt begint zijn inleiding met het introduceren van de meerdere hoofdpersonen. Het zijn projectleiders uit verschillende bedrijven, tezamen in een universiteitsklas die gericht is op projectmanagement. Andere groepen hoofdpersonen zijn de docenten van de universiteit en het bestuur van de instelling. Verder wordt ook de relatie van de hoofdpersoon met zijn echtgenote niet uit het oog verloren.
Best wel een complexe omgeving realiseer ik mij nu!
'De zwakste schakel' is naar mijn mening een goede opvolger van 'Het doel' met nadere uitleg en veel toegevoegde waarde voor projectmanagers. Goldratt legt uit dat de lezers zijn uitleg gedeeltelijk verkeerd begrepen hebben.
De meeste lezers dachten naar zijn mening bij Theory of Constraints (TOC) te veel aan de operationele kant van de organisatie terwijl TOC ook zeer goed bruikbaar is op tactisch en zelfs strategisch niveau. Daarna neemt de auteur vanuit de TOC-gedachte projecten onder de loep waarbij hij met een aantal verassende ontdekkingen komt. Hoe goed zijn wij, of is onze organisatie, in het tijdschatten van de duur van projecten? Welke belangen worden er voornamelijk gediend in projecten?
Op deze vragen krijgt u een eerlijk antwoord, waardoor u uw volgende projecten binnen budget gaat afleveren zonder concessies te doen. Veel van de vaak gehoorde (ook door mij in het verleden aan mijn manager aangeleverde restpunten) analyse en excuses hoeven niet meer worden overgedragen.
Goldratt schrijft over de wijze waarop met het kritieke pad wordt omgegaan en hoeveel tijd en geld wij hieraan kunnen verdienen (de projectbuffer). In veel bedrijven nemen namelijk zowel interne als externe projectmanagers genoegen met tijdschattingen van de projectleden die niet erg nauwkeurig zijn. Vaak wordt er onnodige tijd ingeruimd door deze projectleden omdat men te veel risicomijdend gedrag vertoont.
Er is vaak de angst om niet op tijd te kunnen leveren, vanuit de onzekerheid over de 'niet beïnvloedbare factoren' binnen het project. Hierbij speelt de angst voor represailles vanuit het hoger management ook vaak een rol. Daarom maakt Goldratt het kritieke pad ook echt het belangrijkste pad binnen het project, waarvoor alles moet wijken.
Hij kijkt vanuit TOC naar de bottleneck in het project. En ook hier komt hij tot de conclusie dat de bottleneck vaak slecht wordt geëxploiteerd. Vooral bij meerdere projecten binnen hetzelfde bedrijf ontstaat er een plek waar te veel projecten tegelijkertijd worden aangeboden. Hierdoor ontstaan er nieuwe bottlenecks binnen een bedrijf.
Gevolg zijn veel vertragingen als men meerdere projecten binnen hetzelfde bedrijf heeft lopen en tijd is geld. Verspreiding en planning zijn hier kernbegrippen. Ook neemt de auteur de manier van aanleveren (de aanleverbuffer/aanbesteding) van toeleveranciers onder de loep, evenals de prijs die wij hiervoor betalen. Hij vraagt zich af of wij soms niet te veel prijs kiezen boven kwaliteit, of het goed uitvoeren van ons project.
Bij dat laatste moeten we volgens Goldratt niet alleen denken aan de kosten die wij bij het uitlopen maken op de totaalkosten van het project (budgetoverschrijdingen), maar ook aan de kosten die gemaakt worden in de organisatie omdat het gewenste eindresultaat niet op tijd voorhanden is of kan worden geïmplementeerd. Dit mede omdat de operatie dan wel de strategie niet de gewenste wending of voortgang kan bewerkstelligen.
Ook het slechts op geld van toeleveranciers managen, ontsnapt niet aan de aandacht van Eliyahu. Het beknibbelen op die budgetten kan u volgens hem veel geld kosten. 'De zwakste schakel' is een boek waarin Goldratt u niet alleen de weg wijst in het land der projecten, maar u ook naar veel besparingen voor uw bedrijf. Hij wijst er zelfs op dat veel bedrijven de concurrentieslag verliezen, juist door het slecht organiseren van projecten. Ook besteedt hij aandacht aan uw privé relatie. Zelfs de ervaren projectmanager kan - indien hij serieus wil veranderen! - veel van Goldratt leren. Zeer zeker een aanrader!
