Zo werden we rijk

Thomas Lepeltak is na tweeëndertig jaar het Stan Huygens Journaal te vullen in de Telegraaf een begrip geworden in Nederland. 'Zo werden wij rijk' bevat het levensverhaal in vogelvlucht van twaalf belangrijke selfmade ondernemers van Nederland. De altijd goed geklede Lepeltak nam in zijn journaal nooit een blad voor zijn mond en ging al lang voor Gert-Jan Dröge langs de society minnende Nederlanders. Gevolg: een enorm netwerk. Hierdoor kreeg juist hij deze twaalf ondernemers zover om wel aan hem te vertellen hoe zij zo rijk geworden zijn. Wat hebben ze er voor moeten doen en vooral wat hebben zij allemaal moeten laten? 'Zo werden wij rijk' is geen hoogstandje geworden, maar een lekker luchtig vlot geschreven boek met korte levensverhalen. De twaalf verhalen worden namelijk allen op gelijksoortige wijze beschreven. Na een korte inleiding volgt telkens een chronologisch verslag hoe desbetreffende ondernemer rijk geworden is. Dit wordt na enige tijd een beetje voorspelbaar en enigszins saai. Lepeltak blijkt naast netwerker tevens heer en meester te zijn in het openen van bekende deuren. Hierdoor neemt de interesse om door te lezen af. Na wederom gelezen te hebben dat desbetreffende ondernemer uit een arm nest komt en alleen lagere school heeft genoten, haak ik af. Hierdoor komt u al snel in de verleiding om dan alleen slechts die verhalen te lezen van de ondernemer waarover u meer wilt weten. Ook blijkt inmiddels voor menig beschreven ondernemer de wereld er iets anders uit te zien. Naast bovenstaande rode draad blijkt dat er een overeenkomst is tussen de geïnterviewden. Een fiks aantal ergert zich aan topmanagers die hun zakken vullen. Ook hebben de meesten geen kritiek op het Nederlandse belastingstelsel. Met uitzondering van - hoe verassend - de vermogensbelasting en de successierechten. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ondanks de eenzijdige korte levensverhalen ik toch ook weer met enige trots kan vermelden dat er toch meer eerlijke en hardwerkende Nederlandse ondernemers bestaan dan de veelal in de media verschijnende rijken die niet altijd even eerlijk aan de euro's zijn gekomen. Indien we de media moeten geloven uiteraard. Lepeltak is er in mijn ogen in geslaagd om een goede mix te bieden van bekende en minder bekende rijk geworden Nederlanders. Hierbij is 'rijk geworden' overigens niet de juiste bewoording. Omdat alle twaalf ondernemers hiervoor namelijk veel hebben gelaten en vooral kei- en keihard gewerkt hebben. Zij hebben allen aangetoond dat ergens in geloven, hard werken en je hersens gebruiken rijkdom brengt. Maar dat de discipline om meerdere jaren hard te blijven werken erg moeilijk is. Hoewel het Lepeltak is gelukt om deze ondernemers aan het praten te krijgen en dat hij dat tevens aan het papier mocht toevertrouwen, had er in mijn ogen meer variatie in de opbouw van de verhalen gemogen. Het betreffen namelijk twaalf verschillende ondernemers in verschillende branches. Waarschijnlijk valt deze eendimensionaliteit van schrijven op, omdat deze lange Stan Huygens-achtige columns achter elkaar staan. Door elke week slechts over één rijk geworden Nederlander te lezen lost u dit probleem direct op. 'Zo werden wij rijk' is een luchtig en vlot geschreven boek dat lekker wegleest op de bank onder het genot van een glas wijn of voor het slapen gaan. Hierdoor zult u heerlijk dromen over u eigen kansen om rijk te worden. Mits dat uw droom is uiteraard. En indien u denkt dat dit niet voor u is weggelegd, vergist u zich. Waar een wil is, blijkt voor u allen een weg te zijn: 'U hoeft maar een paar dingen te doen. U begint een frietzaak, gaat er boven wonen en bakt zeven dagen in de week friet. U gaat niet op vakantie. Dan hebt u na twintig jaar veel geld verdiend.' Ik wens u veel succes toe met rijk worden!