Jaren geleden verdiepte ik me ook in lerende organisaties of organisational learning, door schrijvers als Peter Senge en Chris Argyris beschreven. Daarna leek het een stille dood gestorven. Daarom was ik blij dit boek te zien en te lezen dat Rik Peters organisational learing levend houdt en daarop heeft voortgebouwd. Ontwikkeld in de jaren ’90, werd learning history vooral ingezet om leerprocessen van de organisatie te beschrijven. De Groningse school van learning history richt zich vooral op organisatiecultuur, die aan de hand van geschiedenis verhalen in kaart worden gebracht.
Woorden, verhalen en rituelen
In het boek, met als ondertitel ‘Vat krijgen op je organisatiecultuur’ beschrijft Peters helder de achtergrond en kernbegrippen. Zo beargumenteert hij dat cultuur een activiteit is, het is iets wat mensen doen. Het zit opgeslagen in de geheugens van mensen en gemeenschappen en uit zich, al dan niet bewust, in woorden, verhalen en rituelen. Naar deze artefacten gaat een learning historian op zoek, om de cultuur te beschrijven, met als doel bij te dragen aan het leerproces van de organisatie.
Blinde vlekken
Learning histories is een mooi vormgegeven boek, dat theorie en praktijk combineert met een drietal (fictieve) cases. Rik Peters beschrijft ook hoe je zelf verhalen kunt verzamelen en analyseren. Het doel hiervan is praktisch; door de organisatie te confronteren met de blinde vlekken, kun je de organisatie aanzetten tot leren en veranderen. De invloed van het verleden is groter dan we denken en Rik Peters levert handvatten om het (organisatie)verleden beter te begrijpen. Terecht concludeert hij dat zonder historisch bewustzijn, leiders geen onderscheid kunnen maken tussen incidenten en trends. Dit boek draagt bij aan het historisch besef van leiders.
Over Carla Verwijs
Carla Verwijs is managementconsultant met een specialisatie in kennismanagement.
