Het lijkt er op dat Mathieu Weggeman zichzelf tekort doet wanneer hij in het voorwoord van zijn laatste boek beschrijft hoe het tot stand is gekomen. ‘Het begon met een telefoontje van Hans Ritman, de baas van Scriptum en de uitgever van mijn laatste vier boeken: ‘We weten het nu allemaal wel zo’n beetje wat kennismanagement is... Managen van professionals blijft een evergreen... Als je die nu eens in elkaar schuift, actualiseert en praktischer maakt... dat zou toch een interessant boek op kunnen leveren?’ Dat klinkt toch wel een beetje te gemakkelijk voor een boek dat het uiteindelijk tot managementboek van het jaar schopt?
Maar wie Leidinggeven aan professionals? Niet doen! van kaft tot kaft leest, kan niet anders dan de conclusie trekken dat het inderdaad zo gegaan is. En dat Weggeman zijn oude werk heeft gebundeld, een beetje aangepast en van een kaft heeft voorzien.
Die conclusie wordt vooral gevoed door de onevenwichtige opzet van het boek. Het begint met een boeiend en sterk deel over het managen van professionals. Door het gebruik van veel voorbeelden, een grote hoeveelheid humor en heldere, praktische adviezen geeft Weggeman de manager de instrumenten in handen om met deze lastige groep om te gaan. Dit deel zou elke manager van kenniswerkers, en dat zijn er steeds meer, moeten lezen.
Het tweede deel gaat over innovatie en bestaat uit zes stellingen. Ook boeiend en leerzaam, maar inhoudelijk minder en vooral een ‘stijlbreuk’ in relatie tot het eerste deel. Het boek sluit af met het vreemdsoortige derde deel Achtergrondkennis. Dat lijkt dan weer bedoeld voor de vakgenoten van Weggeman, de consultants en wetenschappers.
Wat het boek dus node heeft moeten missen, is een eindredacteur die Weggeman bij de les en de doelgroep helder in het vizier hield. Dat is niet heel erg, want iedereen kan er nog steeds uit halen wat hij er van zijn gading in vindt en dat is veel. Maar het doet toch iets af aan de schoonheid van het boek. Dat Weggeman er desalniettemin de prijs voor het beste managementboek van het jaar mee in de wacht heeft gesleept, moet beschouwd worden als een erkenning voor zijn grote bijdrage aan het ontwikkelen van het managementvak. Een oeuvreprijs dus. En geheel verdiend, dat dan weer wel.
Over Ben Kuiken
Ben Kuiken is filosoof, schrijver en ontregelaar. Als organisatiefilosoof helpt hij mensen om anders te denken, te kijken en te praten over organisaties en de problemen die daar ontstaan. Ben is auteur van een groot aantal boeken over organiseren, spelen, en filosofie, waaronder De laatste manager, De Organisatiefilosoof, en Het Zinnigste boek dat je ooit zult lezen.
