Toen fotograaf Bernard Eilers in 1909 deze foto maakte, was de Beurs van Berlage in Amsterdam – want die zien we hier – nog maar zes jaar oud. Voor ons een bekend beeld: het gebouw staat er anno 2022 nog net zo. Maar voor de voorbijgangers van toen, zoals de kleumende mensen op Eilers’ foto, moet het nieuwe Beursgebouw een openbaring zijn geweest, een bouwkundige uitspatting, ‘modern’, ‘kaal’, ‘gedurfd’! De architectuur van die dagen zat immers nog helemaal vast in de neostijlen: gotiek, Hollandse renaissance… zet er neo voor en het leek goed. De voorbijgangers hoefden maar om te kijken naar het Centraal Station, even verderop, van P.J.H. Cuypers: pure neo-gotiek. Toch ook pas in 1889 opgeleverd.
De zoektocht naar een nieuwe, moderne stijl die los kwam van al dat oude leek vruchteloos. Ook Berlage was opgeleid in het traditionele bouwen. Maar bij Berlage groeiden en broeiden invloeden, plannen en ideeën. Rond 1900 kwam alles samen en tekende hij het toen zo gedurfde en opzienbarende ontwerp dat hem onsterfelijk zou maken: dat van de Beurs in Amsterdam.
De tachtigjarige Max van Rooy, kleinzoon van architect H.P. Berlage (1856-1934) en zoon van diens jongste dochter Miep, vertelt in Heb ik dat gemaakt? over het leven van de grote bouwmeester in zijn vormende jaren. Een prachtig verhaal, culminerend in een prachtig gebouw.
Over Marjan Maandag
Marjan Maandag is redacteur bij Managementboek.
