De afgelopen jaren heb ik als mediator vele stellen begeleid bij de financiële afwikkeling van hun scheiding. Keer op keer verbaasde ik mij erover dat mensen zich pas tijdens deze eindgesprekken realiseerden hoe weinig echte aandacht ze elkaar hadden gegeven tijdens hun relatie. Ze hadden elkaar niet meer in de ogen gekeken en de gesprekken waren veelal zonder inhoud.
De dagelijkse routine maakt dat mensen 's avonds de puf niet meer hebben om echt het gesprek met elkaar aan te gaan. Hoe was jouw dag? Heb je gelachen/gehuild en hoe komt dat? Was je ergens blij mee of boos over? Wat kan ik voor jou betekenen? Gewoon een paar vragen waarmee je het gesprek met je partner kunt aangaan. Heel eenvoudig en toch wordt ervoor gekozen om elkaar niet meer te kunnen en willen verstaan.
Tijdens die mediationgesprekken kwam ik erachter dat mensen:
- te weinig zelfreflectie hebben
- hun verlangens niet delen
- niet goed hun grenzen aangeven
Ad 1. Mensen hebben weinig tot geen zelfreflectie
Mensen voelen zich vaak niet happy meer. Ze hebben alles wat hun hartje begeert en toch projecteren ze hun innerlijke tekorten op hun partner. Hierdoor ontstaat een disbalans die continu gevoed blijft worden. Een voorwaardelijke manier van 'houden van' die uiteindelijk doorslaat in onderlinge irritaties, eigen frustraties, en verwijten. Was man liebt neckt sich, en toch is het mogelijk om het tij te keren. Hoe? Door jezelf te laten trainen in zelfreflectie. Iedereen heeft blinde vlekken, het is de kunst om hier bewust van te worden.
Ad 2. Mensen delen hun verlangens niet
Weet jij wat je wilt? Nadat ik er achter was gekomen dat mijn man een relatie met een ander had, bleek dat we beiden niet in staat waren geweest onze verlangens te delen. Ik lag, na een fietsongeluk, twee jaar in de kreukels en was naarstig op zoek naar wat ik nog wel kon met alle beperkingen. Mijn man was mijn mantelzorger en het lukte hem niet om met de witte vlag te zwaaien en te roepen: ‘Hallo, ik red het niet, ik heb hulp nodig!' En ik had er geen oog voor.
Ad 3. Mensen geven hun grenzen niet (goed) aan
Mensen zeggen niet over wat zij nog wel en niet acceptabel vinden in het aangaan van contacten met anderen. Ze gaan er vaak vanuit dat hun partner dezelfde normen en waarden hanteert en wel weet wat ze willen, zonder dat dat expliciet uitgesproken is.
Mensen die willen scheiden denken dat hun partner hen niet gelukkig maakt. Hij is vreemdgegaan of zij ziet hem niet meer staan. Maar het is goed om in de spiegel te kijken naar wat je er zelf aan hebt gedaan om de relatie levendig te houden. Waar heb jij jouw verlangens en grenzen aangegeven? Kun je eerlijk zijn naar jezelf?
Persoonlijk leiderschap is de sleutel voor het aangaan van een betekenisvolle relatie. En dat begint altijd bij jezelf. Jij bent verantwoordelijk voor de relatie met jezelf. Is deze relatie volwaardig genoeg? Kun je jezelf verdragen met al je imperfecties en schaduwkanten? Pas wanneer je de regie over je eigen leven en je eigen geluk hebt, kun je daadwerkelijk de verbinding met een ander aangaan. Ja, ook de partner van wie je denkt te moeten scheiden. Op elk willekeurig moment kun je beslissen om de weg van liefde op te gaan, ook na een traumatische ervaring.
Judith Bootsman is eigenaar van VONK en heeft een missie: het aantal onnodige scheidingen omlaag brengen. Zij wil dat zoveel mogelijk mensen die ervaren dat ze niet meer dezelfde taal spreken als hun partner, in gesprek gaan. Met zichzelf en met de partner. Zodat onnodige scheidingen omgezet kunnen worden in meer levensgeluk en -plezier. Zij schreef hierover het boek Van Onmacht naar Kracht, scheiden is (g)een optie.