Hoe zou ons leven eruit zien, als niemand meer werkt? Als al het werk is overgenomen door robots? Wat gaat u dan doen? Zo een paar vragen die opkomen bij het lezen van ‘Het einde van het midden’, door Farid Tabarki. Een technologische ontwikkeling die aan het doorzetten is, met grote sociale gevolgen. Het is een van de ontwikkelingen die Tabarki schetst in zijn blik op de toekomst.

Is er nog 'iets' na de dood? Kun je je op de dood en eventueel lijden voorbereiden? Het zijn vragen waar iedereen wel eens over nadenkt. De antwoorden op deze vragen kunnen zeer uiteenlopend zijn.

Vanuit zijn Studio Zeitgeist doet Farid Tabarki al jaren onderzoek naar verschijnselen als ‘radicale decentralisatie’ en ‘radicale transparantie’. In Het einde van het midden focust hij op de gevolgen daarvan voor mens, bedrijf en overheid. Het onderwerp is belangrijk, zeker ook voor managers. Het boek zou echter gebaat zijn geweest bij meer oog voor de paradoxale ontwikkelingen die zich daarbij voordoen.

De Amerikaanse chirurg en schrijver Atul Gawande doet in ‘Sterfelijk zijn’ verslag van zijn ervaringen met patiënten die in de laatste fase van hun leven verkeren. De auteur meent dat de geneeskunde zich niet uitsluitend moet richten op het medisch handelen, maar ook op de afronding van het leven. Artsen zijn volgens Gawande tijdens hun opleiding totaal niet voorbereid op het omgaan met de naderende dood.

Op 11 januari 2011 verliet Femke Halsema na 13 jaar de tweede kamer. Van vertegenwoordiger van een collectief wilde ze weer terug een individu worden. Dit bleek lastiger dan zij dacht. Met het boek Pluche heeft Halsema haar memoires geschreven en doet zij verslag van haar politieke leven.

De vaste structuren in onze samenleving maken plaats voor een nieuwe orde waarin mensen veel vrijer bewegen. De vaste vorm wordt vloeibaar. Het is vooral de computertechnologie en de onderlinge verbondenheid die de samenleving doet kantelen. Traditionele vormen als instellingen en organisaties maken plaats voor de vloeibaarheid en transparantie van netwerken. Deze transformatie werkt van onder naar boven. In de vloeibare samenleving lossen onderkant en midden in elkaar op. Inmiddels zijn we beland bij het midden: de winkelier, de reisagent, de ambtenaar, de manager en de docent. Deze functies gaan verdwijnen volgens tijdgeestonderzoeker Farid Tabarki.

De toekomst is kennelijk ‘hot’. In een tijdsbestek van enkele maanden verschenen vier boeken van Nederlandse toekomstverkenners. Een van deze boeken is Het einde van het midden van trendwatcher Farid Tabarki.

‘Het is alsof je al 25 jaar naar een van de langst lopende televisieseries kijkt’, zo typeert David Maraniss, biograaf van Bill Clinton, zijn fascinatie voor het bekendste echtpaar uit de Amerikaanse politieke geschiedenis, Bill en Hillary Clinton.

Wikipedia omschrijft Russell Brand als Engels komiek, acteur, columnist en radio- en televisiepresentator. Hij presenteert zich als flamboyante, ietwat wazige verschijning en schuwt er niet voor controverses op te zoeken. In 2015 wordt zijn boek Revolution vertaald in het Nederlands. In Revolutie maakt Brand op hilarische wijze gehakt van de marionetten en papieren tijgers uit onze conformistische tijd. Vanuit zijn oogpunt is een revolutie onvermijdelijk en ook leuk.

'De toekomstvisie van de Dalai Lama' is de subtitel van het boek 'De kracht van het goede' van Daniel Goleman. Twee grote namen, die beide veel gezien en geleerd hebben over de menselijke geest en haar vermogen tot goed en kwaad. Ik was geïntrigeerd en benieuwd: hoe zagen deze beide heren de toekomst van het menselijk handelen? Het bleek een visie die recht doet aan die menselijke geest: vol zijwegen, uitwijdingen en bij vlagen concreet. Het boek is absoluut van toegevoegde waarde voor je boekenkast, maar vooral om over te filosoferen en discussiëren en minder om de door de Dalai Lama zo gewenste daad bij het woord te voegen.

‘Wij gaan Nederland veranderen’, zei Jesse Klaver tijdens zijn presentatie als fractievoorzitter van Groen Links. In zijn boek ‘De mythe van het economisme’ analyseert Klaver het economisme en schetst hij alternatieven.

Writing for peer reviewed journals van Pat Thomson en Barbara Kamler biedt een kennersperspectief op het schrijven van academisch werk voor peer-reviewed journals. Gebaseerd op workshops die de schrijvers hielden in zowel Amerika, Canada, Australie, Nieuw Zeeland, maar ook UK, Noorwegen, Zweden en Denemarken.

De verwachtingen zijn hooggespannen, de ambities groot. Gaat Jesse Klaver het waarmaken binnen het politieke landschap? Dat is wat wij moeten afwachten. Waar wij wel zeker van kunnen zijn is dat deze man een duidelijke mening en een visie heeft. Die deelt hij met ons in zijn boek ‘De mythe van het economisme’.