Miralles en Garcia leggen de lezer uit dat in het Japanse dorpje Okinawa mensen wonen met de hoogste levensverwachtingen van de wereld. De auteurs wilden weten hoe dat zat en hun vorige boek ‘Ikigai’ ging daarover. Ikigai gaat over je levensgeluk of iets platter: om datgene waar jij ’s morgens je bed voor uit komt.
In dit boek krijgt de lezer instrumenten en hulpmiddelen aangereikt om zijn eigen Ikigai te vinden. Het boek is ingedeeld in drie delen. Deel I gaat over de reis door onze toekomst, deel II over de reis door ons verleden en deel III maken we een reis door ons heden.
Die reizen zijn een leuke metafoor geworden om een soort van beweging te creëren en virtueel door het Japanse landschap te reizen met de hoge snelheidstrein. Onderweg stappen we uit bij allerlei stations en de namen van de stations gaan over een Ikigai hulpmiddel. Wie bijvoorbeeld op het 29e station uitstapt (lees: wie is aangekomen bij hoofdstuk 29) krijgt te maken met het onderwerp ‘serendipiteit’. En op het 2e station gaat het over ‘De berg Fuji’. Een van de auteurs woont ook in Japan en dat helpt ook om er wat mooie Japanse kreten tegen aan te gooien, zoals: Shinkansen, Ganbarimasu, etc.
Hoewel ik de originaliteit van het boek en de opzet van de auteurs waardeer, had ik toch gemengde gevoelens bij het lezen van dit boek. Zat dat in het concept Ikigai dat als commercieel product hier wordt verkocht? Zat dat in de aanpak van de auteurs die zogezegd een Japanse saus erover heen gooien maar vervolgens met veel Westerse oplossingen komen? Of zat het in de vergaarbak aan instrumenten?
Dan weer vond ik het boek -of beter een hoofdstuk- meer dan de moeite waard, dan had ik weer het idee dat ik iets las wat ik al vele malen eerder had gelezen alleen nu met een andere boektitel erboven.
Waar ik moeite mee heb is de willekeur van instrumenten. Ik zie dingen terug van onderwijsexpert Sir Ken Robinson ‘In je element’, ik kom de urgentie-belangrijkheidsmatrix van Stephen Covey tegen, de inzichten van Jack Welch en ga zo maar door. Slecht? Niet persé. Maar de legitimering voor mij ontbreekt. Waarom die?En wat hebben ze met Ikigai te maken - als ze er al iets mee te maken hebben?
Dat is mijn bezwaar van dit verder alleraardigste en prettig geschreven boek. Soms verrassend zoals op het 24e station waarin de auteurs de lezer de vraag voorleggen: “Welke cruciale besluiten heb je genomen?” Een goede vraag waar je verder goed op door kunt borduren. Dus zo bezien zetten de auteurs je zeker aan het denken. Wie geen moeite heeft met het bezwaar dat ik hier zojuist beschreef, kan zijn ikigai vinden na 35 stations.
Over Peter de Roode
Drs. Peter de Roode is zelfstandig adviseur en trainer. Hij ondersteunt organisaties bij het invoeren van grootschalige veranderingen waarbij gedragsverandering centraal staat.
