In zijn visie is een leider niet zozeer een manager van processen, maar vooral iemand die inhoudelijk richting geeft en anderen inspireert. Hij heeft veel aandacht voor hoe leiders overkomen en waarschuwt er bijvoorbeeld voor niet het ene te zeggen en het andere onbewust uit te stralen.
Wie meer diepte verwacht, moet echter niet bij Pagano zijn. Ook moet het boekje niet met een wetenschappelijke blik worden gelezen. De begrippen die hij gebruikt, zijn soms wat eigenzinnig gedefinieerd, wat tot spraakverwarring kan leiden. Zo wordt een eigen onderscheid gemaakt tussen goede, effectieve en overtuigende communicatie. Pagano zegt te putten uit de dialoog die hij met cliënten heeft gehad. Het zou interessant zijn daar (in een herdruk) meer over te vernemen.
