Door de logische opbouw van het boek leidt David Clutterbuck u door de verschillende fases. Dat is, zo meent hij, vergelijkbaar met het proces van coaching. Over het begrip coaching zijn vele definities geschreven terwijl die alle de lading min of meer dekken. Wat ik jammer vind, is dat de schrijver zich in algemene termen uitspreekt over de verschillende definities. Na een uitvoerige beschrijving en vindplaatsen van definities gaat hij met een buiging over naar coachingmodellen, die daarop uitgewerkt worden naar de traditionele coach en de executive coach. Het is het laatste model waar de schrijver verder op door werkt. Ik herken mijzelf in de stijl en de werkwijze van de executive coach, die eveneens uitgebreid beschreven wordt. Het vervolg staat in het teken van het definiëren van een team. Wat is het, welke soorten zijn er en welke processen (dynamieken) spelen erin een rol? Ook de vraag van effectiviteit komt aan de orde. Wie ooit teamontwikkelingstheorieën bestudeerd heeft, herkent veel van wat de auteur beoogd met dit hoofdstuk. Wat mij betreft een nuttig hoofdstuk dat meer in zich heeft dan alleen de vraag: 'wat is een team?' Het coachen van een team is vooral bekend in de sportwereld. Clutterbuck laat in het derde hoofdstuk zien hoe u de coaching van het team gestalte kunt geven. Hij gaat in op de processen en hoe u die verandert en versnelt met als (ultieme) doel om de teamprestaties te vergroten. Het gaat daarbij om het creëren van synergie, vertrouwelijkheid en stabiliteit. Maar wat is nu het verschil is tussen teambuilding en teamcoaching? Ik wordt op mijn wenken bediend met een schematisch overzicht waarin Clutterbuck de verschillen en overeenkomsten presenteert. Hierbij valt op dat bij teamcoaching de effectiviteit van de verrichte prestaties essentieel is en bij teambuilding het verbeteren van het collectieve gedrag ten doel staat. De vraag hoe u een lerend team coacht, komt in het tweede deel aan de orde. De auteur bekijkt de essentie van leren en het leerproces vanuit de academische kant, wat dit een boeiend onderdeel maakt. Tussen de boeiende zaken door verdiept Clutterbuck zich ook in zaken die wat mij betreft achterwege hadden mogen blijven. Zo gaat hij in op wat een debat, discussie en een dialoog is, theorie die we toch op de middelbare school al hebben mogen verorberen. Reflectie als middel beschrijft hij daarentegen minimaal, wat mij als supervisor natuurlijk teleurstelt. Ik ben van mening dat juist reflectie een hulpmiddel kan zijn om terug te kijken op de gebeurtenissen in het team en daarvan te leren. Ook de bedrijfsvoering met betrekking tot het coachen van teams komt aan de orde. Nuttig voor diegene die worstelt met het hoe en de teaminteractieomstandigheden. Voor de meer ervaren coach lijkt het me meer van hetzelfde. Het ultieme doel is volgens de auteur de overgang naar zelfcoaching. In een paar paragrafen zet hij de geboorte van zo'n team uiteen. Onduidelijk vind ik dat hij nauwelijks aandacht besteedt aan de situatie dat een team niet naar verwachting functioneert en de wijze waarop u dan bijstuurt. Of is de verwachting dat u dan terugkeert naar het begin van het proces? Dit boek is geschreven voor mensen, managers, leidinggevende en coaches die zich meer willen ontwikkelen op teamperformance en teamontwikkeling. Mensen die 'met de voeten in de klei' de performance van het team naar grotere hoogten willen laten ontwikkelen. Tevens kunnen teamleden zich met het bestuderen van dit boek ook meer inzicht verwerven theoretische achtergronden van team performenance. Effectieve leidinggevenden die hun team coachen, zorgen ervoor dat hun mensen kunnen focussen op prioriteiten en creatief zijn in het oplossen van problemen. Wat mij betreft is 'Hoe haal ik het beste uit mijn team?' een krachtig wetenschappelijk instrument voor teamperformance en -ontwikkeling en een praktisch en bijzonder prettig leesbaar boek. Wat mij betreft zou elke manager, leidinggevende en coach dit boek gelezen moeten hebben. Het punt waar het boek naar mijn idee zich mee kan verkopen, heeft te maken met de subtitel; 'Vaardigheden voor de effectieve teamcoach'. Wat veronderstelt dat de 'vaardigheden' na slechts het lezen beschikbaar zijn. Terwijl vaardigheden meer is dan alleen lezen. Handreikingen met betrekking tot de praktijk komen vanaf het eerste moment van het boek aan bod. Maar oefenen zal toch in de praktijk moeten plaatsvinden.
Over Peter Bosma
Peter Bosma is als manager bedrijfsvoering werkzaam in de zorg. Daarnaast is hij actief als supervisor en coach. Hij is gefascineerd door en gespecialiseerd in de onderwerpen leiderschap en verandermanagement. Tevens is hij werkzaam als geregistreerd supervisor en coach. Hij haalde zijn MBA aan Business School Nederland, de Action Learning MBA.
