Moustafa (zijn achternaam wordt haast niet gebruikt in het boek, dus dat zal ik in deze recensie ook weinig doen) maakt het verschil voor mensen in zijn omgeving! Mensen met een uitdaging, zoals hij het consequent noemt. Hij is zo positief dat hij alleen kan zien wat mensen kunnen. En wat kunnen zijn helden, zoals hij ze graag noemt, ontzettend veel! En wat hebben zij, in dit boek worden Ron, Yvette en Mehmed met naam genoemd, plezier in de dingen die ze samen doen. Moustafa wil hen van alles laten beleven en zonder meer: de sky is de limit.
Vol bewondering
Het is een mooi boek waarin zijn verhaal goed naar voren komt. Ik lees vol bewondering over de enorme energie & positiviteit van Moustafa en ik vind het ronduit pijnlijk om te lezen dat hij als Marokkaans-Nederlandse jongen / man zijn hele leven wordt gediscrimineerd. Hijzelf lijkt er niet door van slag te raken. Hij vertelt het zonder grote emotie. Hij verbindt er weinig gevolgen aan. Hij zegt onder andere na een volgende incident met discriminatie: ‘Niks aan de hand, Moustafa, gebruik dit als een leermoment.’ En in een andere situatie komen de woorden: ‘Je vijand kan zomaar je beste vriend worden.’ Moustafa blijft in gesprek gaan met iedereen en gelooft, letterlijk & figuurlijk, dat dit leidt tot meer begrip en een betere wereld.
Ik leerde Moustafa 'kennen' via LinkedIn waar hij dagelijks video's post waarin hij bijvoorbeeld één van zijn helden bestellingen laat rondbrengen. Moustafa helpt daarbij, maar zorgt vooral dat de andere persoon kan stralen. Moustafa hoeft niet op de voorgrond te staan. Hij geniet als andere mensen genieten.
Zitvlees
Moustafa vertelt dat hij als jongetje al enorm veel energie had en geen zitvlees om in de schoolbanken te blijven zitten. Sport is zijn ding. Zijn werk is in de sportschool en als zzp-er als personal coach. Karate beoefent hij al vanaf jonge leeftijd en hij is er goed in. Hij is heel trots als hij in 2014 Europees kampioen karate wordt. Helaas zit er aan dit verhaal ook een minder mooie kant. De grote beker die stond te wachten op de winnaar gaat aan zijn neus voorbij – zonder reden, zonder uitleg. De beker wordt gegeven aan een oudere Engelsman die al 30 jaar karate doet. Moustafa is in dit geval echt teleurgesteld. Hij heeft hier zo hard naar toe gewerkt, en streeft alleen naar het allerhoogste. Hij is teleurgesteld in het missen van de beker, maar nog meer dan dat in zijn coach, die niet voor hem opkomt. Het betekent het einde van de relatie. Het vertrouwen is weg. En vertrouwen is heel belangrijk voor Moustafa, zeker ook in zijn contacten met zijn vrienden, de helden met een uitdaging.
Blind
Het verhaal van Moustafa, tegenwoordig een bekendheid in Den Bosch en in Nederland, begint met Ron. Ron is blind geboren en gaat graag naar de sportschool. Moustafa ziet Ron aan het werk in de sportschool en vraagt zich af of Ron niet andere toestellen wil gebruiken, dan spinning. Ze gaan samen aan de slag en er ontstaat een vriendschap voor het leven.
Moustafa wil niet belangrijk of moeilijk doen, nee, hij gaat voor de eenvoudige oplossingen met het grootste effect. Zo houdt Ron van rennen en heeft Moustafa inmiddels zowel met behulp van een lintje, als met een simpele constructie met stokken, samen met Ron lange afstand gerend, zoals 10 km bij de Vestingloop in Den Bosch.
Appeltaart
In het boek vertelt Moustafa dat hij zijn activiteiten & vriendschap met Yvette, Mehmed en Ron centraal zet in het verhaal. Daarnaast begeleidt hij nog aan aantal andere mensen die niet in de publiciteit willen komen. Yvette is een vrouw met het syndroom van Down en zij leeft op van het contact met Moustafa. Zij hebben onder andere samen leren appeltaart bakken en toen heeft Yvette er meteen 6 gemaakt om voor het goede doel te verkopen. Daarnaast geniet Yvette enorm van het contact met alle mensen en deelt ze spontaan lieve kaartjes uit aan voorbijgangers.
Missie
Moustafa is nog lang niet klaar met zijn missie. Oké, er zitten te weinig uren in zijn dagen om iedereen te helpen. Zijn mailbox overstroomt en hij staat momenteel volop in de picture. Ook zijn er prijzen aan hem toegekend. Dat is meer dan terecht en ik, en waarschijnlijk hij, hoop dit vooral leidt tot meer aandacht voor een samenleving waar echt iedereen mee mag doen.
Ik wil afsluiten met: als iedereen een beetje Moustafa in zich heeft, dan ziet ons land er veel mooier uit!
Over Annemiek Sierhuis
Annemiek Sierhuis, fotograaf – bedrijfskundige – coach. Ze is de maker van de Creatieve Coachingskaarten.
