In het boek De zeven regels van meneer Reimers deelt meneer Reimers zijn visie over gastvrijheid, ondernemen en goed fatsoen. Journalist en auteur Ria Harmelink tekende zijn verhaal op. Het resultaat is een boeiend boek waarbij ik af en toe zowaar ook zat te schaterlachen. Meneer Reimers is een gastheer pur sang die terugkijkt op een glansrijke carrière in de hotellerie. Inmiddels is hij met pensioen. En toch staat hij nog midden in het leven. Hij is een tweede leven gestart als TV persoonlijkheid, spreker en part time gastheer van restaurant Las Palmas.
In het boek is meneer Reimers openhartig. Over zijn opvoeding, over de blunders die hij maakte als professional en over de geheimen van zijn succes. Dat meneer Reimers recht voor zijn raap is, wordt in het boek ook wel duidelijk. Al moet je als lezer de context van iedere geschetste situatie goed blijven zien. Lees je het boek vluchtig, dan zou zomaar de indruk kunnen ontstaan dat meneer Reimers een vat vol tegenstrijdigheden is. Want het ene moment gruwelt meneer Reimers ervan als hij in een winkel niet met ‘dag meneer’ wordt aangesproken, terwijl hij zich in de andere winkel graag ‘broer’ laat noemen. Maar niets is minder waar. Meneer Reimers weet drommels goed waar hij het over heeft, wanneer iets wel gepast is en wanneer niet. De logica van meneer Reimers is dan ook niet zwart wit maar eerder net zo kleurrijk als de kleding die hij draagt.
De zeven regels in het boek zijn volgens de auteur de zeven regels waaraan meneer Reimers zijn carrière te danken heeft. Maar door alle wijsheden, drijfveren en talrijke voorbeelden die meneer Reimers geeft terug te dringen tot zeven regels, dreigt een heel zwart wit beeld te ontstaan van meneer Reimers waarmee deze kleurrijke figuur onrecht wordt aangedaan. Althans, dat gevoel bekruipt mij regelmatig tijdens het lezen. Hoe je in een bepaalde situatie handelt, is afhankelijk van context en fingerspitzengefühl. Daar kun je niet altijd een regel op loslaten. Soms zijn de regels van meneer Reimers ook meer stellingnames dan regels. Al is ‘zeven regels’ natuurlijk een mooie en concrete belofte voor op de cover, zo slim is meneer Reimers (of de auteur?) dan ook wel weer. De pogingen om de regels hier en daar door te vertalen naar fictieve voorbeelden in een andere setting dan de gastvrijheidsbranche hadden van mij achterwege mogen blijven. Laat mij dat lekker zelf bedenken.
Al met al heeft meneer Reimers mij tijdens het lezen van het boek absoluut geïnspireerd op het gebied van gastvrijheid, ondernemen en goed fatsoen. Hij steekt met zijn anekdotes de hardwerkende ondernemer een hart onder de riem en laat merken dat de gast of klant altijd op nummer 1 staat. Binnen de grenzen die jij zelf vaststelt en aangeeft. En altijd zonder jezelf te verloochenen.
Bij het schrijven van dit stukje vraag ik mijzelf af wat meneer Reimers ervan zou vinden wat ik nu over zijn boek schrijf. Zijn reactie zou in ieder geval niet mis te verstaan zijn en uiterst beleefd. Waarschijnlijk ook erg gevat. Mocht hij me te kritisch vinden, dan zou hij mij waarschijnlijk adviseren het boek ter zijde te schuiven om zodoende mijn kostbare tijd beter te kunnen gaan benutten. Een advies dat ik echter niet zal opvolgen. Wie met- en voor mensen werkt en zich wil laten inspireren, of dat nou in de automotive branche, de zorgsector of een kapsalon is, kan veel inspiratie halen uit de hospitality industrie. De zeven regels van meneer Reimers is een smaakvolle appetizer voor wie zich wil laten inspireren om daarna vol passie en liefde voor zijn of haar vak weer aan het werk te gaan.
Over Martijn Anderson
Martijn Anderson is marketingcommunicatie specialist met als focus strategie, branding, customer journey, customer experience en omni-channel optimalisatie.
