En Hillen heeft natuurlijk gelijk. Want het is van de zotte dat we blijven accepteren dat minstens twee op de drie verandertrajecten uitloopt op een tragische mislukking. Waarbij gewoon niet wordt geleverd wat vooraf was beloofd. Wel hele mooie plannen, maar onvoldoende output! Want algemeen is bekend dat in een klassieke verandering slechts één op de vijf collega’s actief participeert. De rest zit met de handen over elkaar gretig snakkend naar het moment waarop die veranderwind ook wel weer zal zijn overgewaaid. Net als al die eerdere overigens. In de sfeer van ‘bend over, here it comes again’.
En dan hebben we het maar niet over die dagelijkse verkwisting van het aanwezige talent. Dat talent dus dat gemiddeld maar voor minder dan de helft écht wordt gebruikt. Minder dan de helft! Domweg omdat we onze collega’s onvoldoende in hun eigen kracht zetten. Gewoon die dingen doen waarin ze excelleren en die ze dus ontzettend leuk vinden. Elke dag weer opnieuw! In de sfeer van ‘geef me de baan die bij me past en ik hoef niet meer te werken’. En zeker als we beseffen dat tien procent meer werkplezier uiteindelijk veertig procent meer effectiviteit oplevert. Ook is het een publiek geheim dat het percentage collega’s dat zich écht betrokken voelt bij de eigen organisatie - ondanks een scala aan maatregelen - al jaren niet boven de vijfentwintig procent uitkomt. Er zijn voorbeelden bekend waarbij slechts in drie van de tien ziektegevallen er sprake is van een echt medisch probleem.
Helemaal geen opsteker dus. Zeker niet als we beseffen dat we met het oog op de komende vergrijzing een dijk van een probleem creëren. Want recent onderzoek heeft aangetoond dat als we niets veranderen er in 2040 binnen de Europese Unie sprake is van een tekort op de arbeidsmarkt van maar liefst 24 miljoen mensen! En dat onderstreept dus dat we dit niet als vrijblijvend gezwets kunnen positioneren.
En het mooie is: het kan ook @nders. Slimmer, dynamischer en inspirerender. Met minder procedures en regels, maar wel met meer vertrouwen. Waarin iedereen wordt verleid om actief mee te doen! Om zijn of haar verantwoordelijkheid écht nemen. En uiteraard met voldoende kritisch vermogen. Want het is nog altijd de tegenwind die de vlieger doet stijgen!
Hoe dan zult u zich afvragen? Nou gewoon. Acteer ketengericht en focus op het gemeenschappelijke. Wat je bindt als organisatie. En maak dat gezamenlijke doel dan ook concreet. Opdat het ook energie geeft. Want als je ver wilt komen, moet je wel samen gaan. En werk daarbij vraaggestuurd. Geen push, maar pull. Creëer nieuwe dingen in cocreatie: maak gebruik van de drivers en de energie. Als je namelijk zorgt voor het belang in ieder mens, dan zorgt dat doel wel voor zichzelf. En ten slotte: toon leiderschap. Heb het lef en de durf om out-of-the-box te denken, om jezelf ter discussie te stellen, om authentiek te zijn. En ontleen je status niet aan je plek in het organogram. Kortom: overstijg je eigen ego!
Over Dirk-Jan de Bruijn
Bedrijfseconoom Dirk-Jan de Bruijn is sinds 2004 actief in verschillende management- en directiefuncties binnen de Rijksdienst. Met een forse verandercomponent. Daarvoor was hij gedurende een twintigtal jaren actief als managementconsultant in het publieke domein verbonden aan Deloitte (en rechtvoorganger Bakkenist) en IBM. Hij heeft zich gespecialiseerd in netwerkleiderschap en systeeminnovatie.
