Het mantra de laatste jaren is dat als je goed wilt presteren je slim moet werken, en niet zozeer hard. Work smart, not hard. Het is bijvoorbeeld het punt van Een werkweek van 4 uur van Tim Ferriss.
Maar het is onzin volgens Marc Effron, wiens boek 8 Steps to high performance onlangs uitkwam. ‘The cold, hard truth is that high performers work harder and put in longer hours than those who perform at lower levels.’
Ferriss werkt zelf bijvoorbeeld 60 uur per week (nog meer als hij iets te promoten heeft). De titel Een werkweek van 4 uur was dan ook niet gekozen als realistisch doel, maar omdat de titel het vaakst werd aangeklikt tijdens een Google Adwords test.
Wanneer Effron vertelt dat high performers meer uren werken, is er altijd wel iemand in het publiek die vertelt dat hij erg efficiënt is in zijn werk, omdat hij net zoveel gedaan krijgt in 40 uur als anderen in 50 uur of meer. Volgens Effron is dat irrelevant als je een high performer wil worden.
Ten eerste heb je een verkeerd referentiepunt. ‘We kennen allemaal iemand die nogal inefficiënt is in zijn werk, maar die persoon zou niet je standaardreferentie moeten zijn voor high performance,’ aldus Effron.
Ten tweede ben je nog steeds een gemiddelde performer. ‘Dit irriteert de “smart, not hard”-fans nog het meest. Als je hetzelfde werk in minder tijd doet dan je collega, dan ben je geen high performer – je bent vooral efficiënt.’
Als laatste zorgt langer werken, tot op zekere hoogte, voor meer resultaten. ‘Als twee even vaardige en gemotiveerde mensen een activiteit ondernemen en de een spendeert 25 procent meer tijd, produceert zij gemiddeld meer resultaten,’ schrijft Effron. ‘Meer werk betekent dat er meer geleerd is, dus die persoon heeft meer capaciteiten en is waarschijnlijk een betere kracht in de toekomst. Haar higher performance dankzij haar extra uren worden herkend in de organisatie, waardoor ze nieuwe mogelijkheden krijgt om haar vaardigheden te tonen.’
