De mensheid is al eeuwen bezig met het verminderen van pijn. Met hele goede ontwikkelingen om pijn te bestrijden. In het dagelijks leven van iedereen: zoals de aspirine, de tandarts en anesthesie. En op het werk: veiligheidsvoorschriften om fysiek leed te voorkomen bijvoorbeeld. Focus op talent en werkgeluk om betrokkenheid en energie te vergroten. Platte organisaties en zelfsturende teams voor meer draagvlak en motivatie.
Stuk voor stuk mooie ontwikkelingen. Alleen zorgen ze geen van alle voor pijnvrije werksituaties. Dat kan ook niet: pijnvrij is een illusie. Het leven, het werk en leiderschap gaat altijd gepaard met pijn; dat is iets van alle tijden. Denk aan reorganisaties, ontslag en demoties. En aan het voeren van slechtnieuwsgesprekken, het geven van pittige feedback of het doorvoeren van een ongewenst besluit. Hoewel het zonder pijn niet kan, proberen we dat wel. Daardoor weten we vaak niet meer hoe te ‘dealen' met pijn. En vallen we terug op pijnmijdende strategieën.
Maar het afgelopen jaar heeft ons laten ervaren dat pijn mijden onmogelijk is. In 2020 is iedereen geconfronteerd met pijn. Verlies van dierbaren of van de eigen gezondheid. Eenzaamheid door wegvallen van werk en sociale activiteiten. Omzetdaling, soms zelfs tot 0, door het sluiten van bedrijven of het wegvallen van de markt.
In 2020 is pijn heel zichtbaar geworden. Maar ik zag het al eerder. Bij managers die regelmatig in een spagaat worden getrokken omdat ze moeten kiezen waar het pijn gaat doen. In teams waar lijken uit het verleden uit de kast komen. Bij directies die knopen moeten doorhakken met pijnlijke gevolgen. In organisaties waar veranderingen stranden, omdat het oude niet wordt losgelaten.
Doe je niets met pijn, dan doet pijn wat met jou
Pijn is er. Doe je er niks mee, dan doet het wat met jou. Het stuurt jou en je mensen. En dat is juist niet wat je wilt. Je wilt regie. Die krijg je door effectief pijnmanagement. Ga bewust en actief met pijn werken. Leuker wordt het niet, maar ik heb ervaren en gezien dat het wel makkelijker wordt. Managers, teams en organisaties hebben baat bij grip op pijn. Het maakt pijn minder akelig.
De verfrissende smaak van zure appels geeft grip op pijn. Je gaat begrijpen hoe pijn werkt. Zodat je weer regie kan nemen, in plaats van dat pijn jou stuurt. Je krijgt taal om over pijn te praten. Zodat je niet verzandt in richtingloze emotionele gesprekken, maar tot de oorzaak kunt doordringen. Het boek biedt een stappenplan om pijn om te zetten in beweging, resultaat en dus ook succes.
Succes vanuit het perspectief van toekomstbestendig leiderschap. Het boek is een oproep aan managers om hun verantwoordelijkheid te nemen en hun aversie tegen pijn opzij te zetten. Je nieuwsgierigheid te prikkelen, te overtuigen dat je in deze tijd niet meer kunt wegkijken bij pijn en je aan te sporen om met dit onderwerp aan de slag te gaan. Want veranderen, ondernemen en organisatieontwikkeling kan niet zonder pijn. En dat is goed nieuws. Want naast de onprettige ervaring heeft pijn veel meer kanten, meer eigenschappen, meer mogelijkheden. We leren door pijn, het geeft ons moed en we hebben het nodig om richting te geven. Daarbij zorgt pijn dat we verbinden, met elkaar en met onszelf. Dat is de verfrissende smaak van zure appels. Daar gaat dit boek over. Daarom zet ik pijn in de spotlight.
Over Mathilde Maas Kuper
Mathilde Maas Kuper is organisatieadviseur en helpt al vijftien jaar teams en organisaties succesvol veranderen door de vinger op de zere plek te leggen. Zij bouwt aan toekomstbestendige leiders die pijn kunnen zien, aangaan en doen. Als schrijver, ondernemer en spreker pleit zij voor een cultuur waarin we pijn op waarde schatten. Ze is de auteur van De verfrissende smaak van zure appels.
