‘Hier gaat je kop eraf als het misgaat,’ Vandaag help ik een nieuw managementteam bij de integratie van twee afdelingen en een deelnemer vat de situatie samen. Hij vervolgt: Het team zit in een conflict. We weten allemaal wat het probleem is, maar schuilen achter onze eigen verantwoordelijkheden.’ Collega’s maakten onderling grapjes met serieuze ondertoon. Dan nieste iemand en zei diegene: 'ik ben allergisch voor mailtjes van hem.’
Brandjes
‘Vergaderingen werken niet. Er staan twintig punten op de agenda, na dertig minuten zijn we bij het derde onderwerp en weet iedereen dat het niet gaat lukken, maar grijpt niemand in. Na afloop loopt iedereen weg met andere conclusies en taken. Vervolgens worden er zes mails heen en weer gestuurd, leest iemand die thuis werkt en met het kind in de speeltuin staat, de mail half, om geïrriteerd op te bellen – en ben je de hele dag brandjes aan het blussen.’
Dan concludeert de deelnemer: ‘We varen richting ijsberg, maar zijn de stoelen op het dek van de Titanic aan het rechtzetten. Waarschijnlijk gaat de integratie mislukken, gaan collega’s weg, of komen ze in een burn-out terecht.’
Organisaties strijden tegen zichzelf
Herken je dit? Hoewel niet altijd zo extreem, is het een goed voorbeeld van wat vandaag de dag misgaat. De meeste organisaties strijden niet alleen tegen de concurrentie, maar ook – of zelfs vooral – tegen zichzelf. Miscommunicatie, inefficiënte vergaderingen, lage productiviteit en betrokkenheid, burn-outs, gebrek aan veiligheid… Ik ga er geen doekjes om winden: onze huidige manier van werken en organiseren werkt niet.
Dat laten de cijfers zien: slechts 13% van de Nederlanders voelt zich betrokken bij hun werk, een op de tien vindt hun werk nutteloos, en 1,6 miljoen van hen heeft burn-out klachten.
schaken
Hoe zijn we hier in hemelsnaam beland? Onze manier van werken is 150 jaar geleden bedacht. Sindsdien is ons werk veranderd van lopendebandwerk naar kenniswerk, maar is de manier waarop we werken hetzelfde gebleven. Van een potje dammen zijn we gaan schaken, maar we passen nog steeds dezelfde spelregels toe. Dat werkt natuurlijk niet.
We denken dat de menselijke kant van werk ons afleidt van het échte werk. Onzin. Juist omdat we daar niet constructief mee omgaan, ontstaan conflicten, inefficiënte vergaderingen en onveilige werkomgevingen die ons van ons werk afleiden. Tijd voor nieuwe spelregels.
menselijk
De oplossing staat haaks op wat we geleerd hebben, maar is simpel: We moeten menselijk zijn. Onze manier van werken en organiseren moet voortkomen uit hoe we functioneren als mens.
Je werkt niet beter als je je behoeften negeert, meer uren maakt of ‘harder’ werkt. Je werkt beter door te bouwen aan het onderlinge vertrouwen en veiligheid in het team zodat je kunt zeggen waar het op staat. Je werkt beter door verwachtingen te bespreken, zodat duidelijk is wat iedereen moet doen en dingen niet dubbel gedaan worden, in plaats van je te verstoppen achter een wolk van ambigue afspraken. Je werkt beter door verantwoordelijkheid te nemen om te leren van je fouten en elkaar feedback te geven zodat jij en je collega’s beter worden in jullie werk. En het leuke is; wat goed is voor de mens, is ook goed voor de resultaten.
In Zo werkt de mens daag ik je uit om een stap terug te nemen en te ontdekken waar je echt tegenaan loopt en waarom. Met inzichten uit mijn werk voor bedrijven als Adidas, ABN AMRO, Bol, Publicis en Vandebron, en gesprekken met medewerkers van onder andere Tony’s Chocolonely, RKC Waalwijk en Bol, laat ik je zien hoe je menselijkheid weer centraal stelt in jouw team en organisatie – zodat iedereen het beste uit zichzelf haalt.
Over Marc Vollebregt
Marc Vollebregt studeerde geschiedenis aan de Universiteit van Utrecht en Digital Business aan Hyper Island in Stockholm. Hij is oprichter van AVEC, dat organisaties helpt om de mens centraal te zetten. Hij heeft gewerkt in Zweden, Denemarken, Marokko en Iran.
