Digitaal is het nieuwe normaal

De titel van 'Digitaal is het nieuwe normaal' dekt de lading perfect. De uitvoering is zeer verzorgd. Wel had het boek makkelijk de helft dunner gekund omdat het nu een weergave is van een 'aangeklede' presentatie. Om je publiek echt bij de kladden te pakken is humor en een smeuïg verhaal nodig. Voor een managementboek vind ik deze geschreven praatstijl wat minder passend.

De doelgroep is breed. Van managers van productiebedrijven, dienstverlener tot handelsbedrijven tot eenpitters. De impact van technologie raakt de maatschappij in het algemeen en het bedrijfsleven in het bijzonder. Hinssen focust op de effecten van de adoptie van technologie door consumenten én de effecten (en vooral ook mogelijkheden) van de fusie tussen business en IT binnen bedrijven. Het boek dient duidelijk als wake-up call voor 'digitale immigranten' van vijfendertig plus. Digitale inboorlingen groeien op met heel andere denkpatronen. Zij kunnen daardoor makkelijker omgaan met maar vooral ook inspelen op deze veranderingen.

Hoofdstuk één kenschetst 'het nieuwe normaal', hoe het nu al is (we zijn ongeveer halverwege) en hoe het kan worden als de digitale revolutie doorzet. Volgens de auteur worden vier pilaren van groot belang voor het herdefiniëren van technologie te weten: Informatie, Intelligentie, Integratie en Innovatie. Hoofdstuk twee komt op mij wat gekunsteld over. Er komen nieuwe limieten in 'het nieuwe normaal'. De limiet van lengte (de hoeveelheid informatie die we aankunnen) gaat volgens de auteur naar nul. De limiet diepte is oneindig, ofwel de hoeveelheid info die een gebruiker ter beschikking heeft is nagenoeg oneindig.

De limiet van prijs is onbekend, veel wordt gratis (legaal of illegaal) en dat moet op een andere manier worden terugverdiend. De limiet van geduld is 1, ofwel gebruikers willen dezelfde informatie slechts éénmaal verstrekken. De limiet voor privacy gaat volledig vervallen. Openheid wordt de norm. De limiet intelligentie verandert, geen diepgravende analyses maar we moeten direct kunnen schakelen op beweging. En de lijst is nog niet compleet, meldt de auteur. De limieten zullen de regels zullen bepalen…

Hoofdstuk drie is een vertaalslag naar de praktijk door het toelichten van regels in 'het nieuwe normaal'. Hier deelt Hinssen scherpe observaties die nu al bewaarheid zijn (per slot zijn we halverwege de digitale revolutie). De volgende regels manifesteren zich al: nultolerantie voor digitaal falen, goed genoeg verslaat perfect, door openheid betreden we het tijdperk van totale verantwoording (van ieder individu), absolute en hiërarchische controle verdwijnt.

Hoofdstuk vier beschrijft de impact van de toegenomen macht van klanten in 'het nieuwe normaal' en hoe het werkt met technologische revoluties (het 5-fasen model van Carlotta Perez). En de verschuiving van massamarketing naar één op één relaties omdat klanten dat verwachten. Het gaat om contact, respons en het durven loslaten van regie over de inhoud van uw bedrijfsboodschap… Het gaat niet meer om hits op uw site, de drijfveren van uw klanten maken dat u wel of niet overleeft.

Hoofdstuk vijf ontleedt de informatiestrategieën voor het nieuwe normaal. De huidige informatiewaanzin legt een negatieve druk op de productiviteit. En een echte strategie, die ontbreekt in veel bedrijven, er wordt heel veel opgeslagen en te weinig teruggevonden. Hinssen heeft een mooi model opgesteld waarin hij een defensieve (compliance, controle, archivering) en een offensieve strategie (snelheid, delen, intelligentie) tegenover elkaar plaatst. En interessante denkramen aanreikt om informatie 'in te delen'. HIER ligt een kans betoogt Hinssen voor de wederopstanding van IT-afdelingen. Professionals die technische logica met business logica kunnen combineren, moeten het roer in handen nemen volgens de auteur.

Hoofdstuk zes zoomt in op de transparantie die maakt dat er omgangsvormen en –normen tussen bedrijven onderling en tussen bedrijven en werknemers compleet veranderen. Het gaat meer en meer om partnerships. Intrapreneurship zal meer en meer voorkomen. En bedrijven kunnen steeds makkelijker vanuit het niets uitgroeien tot een wereldspeler. Google wordt als voorbeeld genomen en Hinssen citeert uit de 'golden rules' van Google.

Hinssen schaart zich achter het gedachtengoed van Peter Drucker: 'een bedrijf heeft slechts twee taken: marketing & innovatie'. Die twee zaken vormen 'de ziel' van de organisatie. En werknemers overleven niet meer in één specialisatie, ze dienen over de grenzen van hun vakgebied te kunnen kijken.

Hoofdstuk zeven, hier waagt Hinssen zich aan het ontleden van innovatie in het nieuwe normaal. Opnieuw wordt geforceerd het limietenstokpaardje weer van stal gehaald. De voorbeelden van twee bedrijven die gefaald hebben m.b.t. hun innovatiekracht zijn evenwel heel sprekend. En het pleidooi voor 'open innovatie' waarbij de werkwijze van Procter & Gamble als voorbeeld wordt aangehaald is verhelderend. Bedrijven moeten delen, uitwisselen en samenwerken. Wie binnen zijn eigen muren blijft, verliest.

Hoofdstuk acht gaat over de technologiestrategie. De ontwikkeling bouwen, kopen, tot het samenstellen van informatiesystemen tot de niet te stuiten opkomst van cloud computing wordt uit de doeken gedaan. De filosofie voor de toekomst leent Hinssen van McKinsey, ren de race (doe wat nodig is), win de race (zorg dat je een voorsprong krijgt) en verander de regels (bepaal de toekomstige waarden). Dit lijkt best heel logisch. Maar de voorbeelden zijn mijns inziens te onduidelijk om het kwartje echt te laten vallen.

Hoofdstuk negen is een samenvatting van het totaalplaatje. Hier durf ik een kanttekening te maken bij de limiet intelligentie = reële tijd. Als er puur snel en direct gereageerd wordt op gebeurtenissen, loop je het risico teveel op incidentmanagement te sturen. Ook analyses over langere perioden, dus het spotten van trends blijft belangrijk, naast de mogelijkheid snel te kunnen reageren op gebeurtenissen. Verder geeft dit hoofdstuk een heel prima samenvatting en als toegift een kijkje in de mogelijke toekomst…