Wist u dat kraaien en mezen onder onze gevleugelde vrienden het meest bedreven zijn in het vinden van oplossingen voor lastige problemen? Deze vogels zijn altijd op zoek naar nieuwe, slimme manieren om het leven naar hun hand te zetten. Zo leerden koolmezen in Engeland hoe ze door de aluminium doppen door te pikken van karnemelkflessen die de melkboer bij de voordeur had gezet, gemakkelijk aan een maal konden komen. En ze gaven die kennis ook nog eens op een effectieve manier aan elkaar door. Iets wat roodborstjes die incidenteel hetzelfde kunstje leerden, niet deden. Van kraaien in Japan is bekend dat ze boven een druk kruispunt nootjes laten vallen. Als het licht voor de voetgangers op groen springt, lopen de kraaien mee en halen de nootjes op die net door wegrijdende auto’s zijn ‘gekraakt’.
In het boek Animal Firm van bedrijvenonderzoekers Marco Schreurs en Simon van der Veer heet bovenstaande competentie HPO-factor 4: ‘Continue verbetering en vernieuwing’. De afkorting HPO staat daarbij voor High Performance Organisatie. Schreurs en Van der Veer werken namelijk aan het Center for Organizational Performance, een door André de Waal - de Nederlandse Jim Collins - opgezet onderzoeksinstituut, gevestigd in Hilversum. Het HPO-gedachtengoed bevat vijf hoofdfactoren, die weer onder te verdelen zijn in 35 kenmerken, die tezamen alle eigenschappen bevatten waar een excellent presterende organisatie aan moet voldoen. Dat gedachtengoed is kristalhelder, maar zoals met zo veel theorieën valt het in de praktijk goed uitvoeren ervan niet mee. Met deze papieren safari proberen Schreurs en Van der Veer het HPO-denken weer wat laagdrempeliger te maken. Zo is de olifant in hun ogen een schoolvoorbeeld van kwalitatief goed management, prijzen ze de Afrikaanse wilde hond om diens onzelfzuchtige focus op de lange termijn en zien ze de mier als de belichaming van HPO-factor 3: ‘openheid en actiebereidheid’.
De auteurs vonden hun inspiratie voor het boek in een lezing van erkend dierenverhalenverteller en directeur van Artis, te weten Maarten Frankenhuis. En laagdrempelig is hun boek zeker, hier en daar op het simplistische af. Maar misschien is dat juist de kracht. Het is gewoon een nieuwe verpakking voor een bewezen verhaal.
Over Pierre de Winter
Pierre de Winter is freelance journalist.
