Op werkdagen voor 23:00 besteld, morgen in huis Gratis verzending vanaf €20

Recensie

De Zuidas door de gehaktmolen gehaald

‘Ontdekt door de lezers van TenPages.com’, staat op de sticker op het omslag van Zo Zuidas. Dat kan niet anders dan een handige marketingtruc zijn van de drie auteurs, die daarmee deze nieuwe crowdfundingsite voor boeken een opkontje wilden geven. Want welke succesvolle columnisten krijgen tegenwoordig geen boekcontract?

Hans van der Klis | 3 februari 2011 | 2-3 minuten leestijd

De drie anonieme jonge vrouwen die zich achter het pseudoniem Zoza’s (kort voor Zo Zuidas) verbergen, onderhouden een populair weblog en werden al langer geleden ontdekt door gratis dagblad De Pers. Het lijkt dus wat merkwaardig om de credits aan de financiers van TenPages.com te geven.

Het past wel bij het tegendraadse karakter van de Zoza’s. Ze maken deel uit van het systeem, maar als ze even kunnen, steken ze de draak met de mores in de kantoorjungle van de Amsterdamse Zuidas. Ze laten geen kans onbenut om de zwakke plekken van de apenrots te becommentariëren. En dat alles in de ironische Jort Kelder-stijl die de laatste jaren opgang heeft gedaan. Dat resulteert in Zo Zuidas in een overdaad aan hilarische stukken.

Een citaat, uit het hoofdstuk waarin de Zoza’s de hoofdrolspelers van je leven op de Zuidas introduceren: ‘De frenemy is een collega die net een treetje hoger op de carrièreladder staat dan jij. Vaak is het óf een verzuurde taart met overspannen eierstokken óf een gefrustreerde kwezel zonder carrièreperspectief. De frenemy verpakt pesterijen in een glimlach en een mooie roze strik.’

Of over ‘me-time’, om even te kunnen ontsnappen uit de mallemolen: ‘Me-time doe je bij voorkeur online. Om de me-time er ook daadwerkelijk als werken uit te laten zien, is een serieuze werkblik essentieel. Sta even stil bij de vraag hoe het kan dat Gordon maar niet de liefde van zijn leven kan vinden. Dit zal wat gefrons met zich meebrengen.’ En over de emolumenten: ‘Het werkende leven op de Zuidas heeft naast loon, een leaseauto een laptop en een slechte huid nog meer voor je in petto: een corporate card.’

En zo gaat het in hoog tempo door. Trefzeker halen de Zoza’s het complete leven aan de Zuidas – of willekeurig welke andere apenrots in kantoorland – door de gehaktmolen, van sollicitatie via werkplek en collega’s tot kledingcodes en de broodnodige borrel. Het is geen boek om in één keer uit te lezen, want na een pagina of zestig dreigt de grijns toch ietwat te verkrampen. Dat is ook wel te verklaren, want de stukken zijn oorspronkelijk voor de korte baan geschreven. Dat doet weinig of niets af aan het boek zelf.

Waarom die meiden dan toch aan de Zuidas werken, als ze hun werk aldaar nauwelijks serieus kunnen nemen? Het antwoord geven ze op bladzijde 119. ‘Wij zijn aangekomen bij het belangrijkste hoofdstuk van dit boek. Het gaat hier over geld. Pecunia. Doekoe. Pegels. Harde cash. Je hele studententijd heb je moeten afzien (…) om daar te komen waar je hard voor hebt gewerkt: de gouden bergen op de Zuidas. (…) Je oren zullen klapperen als je de bedragen hoort die spoedig op je bankrekening zullen binnenstromen.’

Zie je, ze hadden het boek gewoon zelf kunnen financieren.

Over Hans van der Klis

Hans van der Klis is freelance journalist. Hij schrijft regelmatig artikelen voor Managementboek.

Deel dit artikel

Wat vond u van dit artikel?

0
0

Boek bij dit artikel

Populaire producten

    Personen

      Trefwoorden