De ervaren professional in het veld heeft een blijvende behoefte aan een goed beknopt overzicht van het populaire framework. Voor beide doelgroepen is het boek Scrum wegwijzer – Een kompas voor de bewuste reiziger een handig hulpmiddel in hun reis door de wereld van Scrum.
In 2013 schreef Gunther Verheyen al het Engelstalige boekje Scrum Pocket Guide. Nu, drie jaar later, heeft hij een opgepoetste Nederlandse vertaling hiervan uitgebracht onder de titel Scrum Wegwijzer – Een kompas voor de bewuste reiziger. Verheyen zelf is momenteel werkzaam bij Scrum.org en bekend in Nederland en daarbuiten in het Agile werkveld als trainer, auteur en consultant.
In een kleine 90 bladzijden neemt hij de lezer in vier heldere hoofdstukken mee vanuit de oorsprong van Scrum naar de regels van het Framework zelf, gevolgd door de toepassing ervan. Het boek sluit af met een korte beschouwing over de toekomst van Scrum.
Hoofdstuk indeling:
1. Het Agile Paradigma
2. Scrum
3. Technieken versus regels
4. De toekomst van Scrum
De start van het Agile denken en de noodzaak om af te stappen van oude denkbeelden in de aansturing van kenniswerkers dient als basis voor hoofdstuk 1. Zonder af te dwalen schetst Verheyen de belangrijkste problemen en uitdagingen bij het invoeren van een Agile werkwijze. Met name de statements dat Agility geen eindtoestand is en een transitie niet is te plannen, zijn prikkelend.
In hoofdstuk 2 positioneert de auteur Scrum als een spel wat gespeeld wordt met als doel optimale controle te houden over software-ontwikkeling in turbulente omstandigheden. Net als bij andere spellen gelden regels waaraan alle deelnemers zich dienen te houden. Hoewel er niet veel regels zijn, vereist Scrum een grote discipline van de spelers. De opbrengst van deze regels en discipline is een ongekend potentieel aan motivatie, zelfsturing en probleemoplossend vermogen binnen de Scrum teams.
Nuttig en voor veel lezers wellicht een eyeopener, zijn de voorbeelden in hoofdstuk 3 van de verplichte regels ten opzichte van mogelijk inzetbare technieken. Juist de ruimte die teams hierin zelf kunnen nemen, biedt inzicht in de kracht en aanpasbaarheid van Scrum. Geregeld trappen meer ervaren professionals in de valkuil dat ze denken dat zaken ‘worden voorgeschreven’ vanuit Scrum. Enkel en alleen omdat ze bepaalde technieken in meerdere projecten hebben toegepast. Verheyen laat haarfijn zien waar de grenzen van de regels en de vrijheden zich in het spel bevinden.
Aan het eind van hoofdstuk 3 zijn enkele paragrafen gewijd aan het uitschalen van Scrum naar een groter verband, naar bijvoorbeeld meerdere teams of producten. Opvallend is dat bekende scaling frameworks als DAD, SAFe en LeSS ontbreken en zelfs Nexus, een initiatief vanuit Scrum.org, geen plek heeft gekregen. Wellicht is dit een bewuste keuze van de auteur. Een keus die in ieder geval zorgt dat de focus goed gericht blijft op Scrum.
In het laatste hoofdstuk geeft hij een korte verwachting van de ontwikkeling die Scrum de komende jaren in organisaties gaat maken. Stroomopwaarts, zoals hij het noemt, heeft Scrum de potentie om developmentteams te overstijgen en ook toepassing te vinden in management, productontwikkeling en zelfs in hele organisaties.
Het boek is vlot geschreven en laat zo nu en dan de raakvlakken zien met andere Agile frameworks. De kracht van het boek is echter gelegen in de sterke focus op de spelregels van Scrum. Door de beknopte schrijfstijl en het feit dat het boek Nederlandstalig is, is het zeer toegankelijk voor zowel de beginnende Scrum-enthousiasts als de meer ervaren professional of manager die zijn parate kennis wil opfrissen. Een boekwerk wat zich prima in een avond laat uitlezen en inzichten geeft om er daarna concreet mee aan de slag te gaan!
