Moodmanagement

Zij was een van de eersten met een boek over emotiemanagement, en nu zie je het thema emotie breder opgepakt worden. Zoals in het laatstverschenen boek van Roland van Kralingen 'Emotionele innovatie', ook een goed boek trouwens. Ik ben dus benieuwd of Susanne Piët er met 'Moodmanagement' weer in geslaagd is om vroegtijdig een onderwerp te belichten. Ik heb een donkerbruin vermoeden van wel, maar het antwoord op deze vraag weten we pas over een tijdje, we zullen zien. Eenvoudig vertaald is moodmanagement stemming maken, sturen en beheersen. In haar inleiding is Piët heel duidelijk omtrent wat je van het boek kunt verwachten. Met andere woorden, ze zet gelijk het verwachtingspatroon neer. Concreet stelt ze dat ze de relevantie van het begrip moodmanagement aantrekkelijk voor het voetlicht wil krijgen en het begrip een plaats wil geven in het domein van de beleveniseconomie. Daarnaast wil ze een breed scala van toepassingsmogelijkheden etaleren, inspireren tot anders denken; en, ten slotte, praktische instrumenten aanreiken om ermee te kunnen werken. Ik vind dat dit boek hierin maar gedeeltelijk slaagt. Ik onderschrijf de stelling van de auteur dat stemming een belangrijke factor is in onder andere communicatie en management. Maar de werkelijke relevantie is vermoedelijk bij mij nog niet doorgedrongen. Met name de plaats van moodmanagement in de beleveniseconomie is mij na het lezen van dit boek nog niet helemaal duidelijk. Het boek 'De beleveniseconomie' van Joseph Pine en James Gilmore was voor mij een eyeopener. Maar de volgende stap na de belevenis zou emotie moeten zijn. Voor mij nog steeds logisch. Ik kan alleen niet de stap maken naar moodmanagement als de stap die daarop zou moeten volgen. Ik heb namelijk het gevoel dat die stap al gemaakt is bij beleving en emotie. Anders is het mijns inziens volstrekt onmogelijk om die twee te bereiken. Je zou er het woord authenticiteit bij kunnen plaatsen en het dan moodmanagement noemen, maar dat is mij te simpel. Met andere woorden, ik ben er nog niet uit en vertrouw op de reputatie van de auteur. Het kwartje zal bij mij nog wel vallen. Ik denk dat meer lezers hiermee kampen, gezien de eerste reacties van lezers na het uitkomen van dit boek. De waardering zal wel later komen. Versta me echter wel goed, ik onderschrijf de stelling van de auteur dat stemming maken, sturen en beheersen een wezenlijke bijdrage kan leveren in het functioneren van een organisatie. Er zijn genoeg voorbeelden die dat aantonen, zoals 3M waar de stemming met name gericht is op innovatie en waar iedere medewerker vijftien procent van zijn tijd moet besteden aan zaken die kunnen leiden tot innovatie. Ik ervaar regelmatig, als ik bij een bedrijf binnenloop, dat er een zekere stemming merkbaar is. Ik weet nog goed dat ik, toen ik voor het eerst binnenstapte bij mijn huidige werkgever, een duidelijke stemming waarnam van een productiebedrijf. Een waarneming die achteraf gezien klopte. Stemming kun je niet verloochenen. We hebben er hard aan gewerkt om meer marktgerichtheid te creëren, met gedeeltelijk succes. Dit boek heeft mij echter geen nieuwe inzichten verschaft hoe een dergelijk proces te bevorderen is, maar dat was ook niet wat de auteur wilde bewerkstelligen. Hou het onderwerp moodmanagement in de gaten, het zou wel eens aan aandacht kunnen winnen.