Eigenlijk hielden Kartin Manuel en Ali Bouali twee boeken ten doop: Talent Centraal, verschenen bij Concept Uitgeefgroep, en Jouw talent centraal, verschenen bij Uitgeverij Educatief, beide onderdeel van NCOI. Het eerste is gericht op managers en studenten, het tweede op het MBO en het voortgezet onderwijs.
Manuel, van oorsprong bestuurs- en organisatiedeskundige, had een jaar op Ali B. gejaagd voordat ze hem op een personeelsfeest van Amarant eindelijk te pakken kreeg. Ze kon hem vlak voor zijn optreden een paar zinnen over haar plan in het oor fluisteren, en tot haar verbazing tikte Ali zijn eigen 06-nummer in haar telefoon. ‘Bel me maar’, zei hij.
Manuel was getriggerd door een uitzending van The Voice of Holland, waarin hij twee talenten bij elkaar bracht en hen voorhield dat zij verder zouden komen als zij samen zouden gaan optreden. ‘Hé, die vent snapt het, dacht ik toen. Maar hoe doet hij het? Hoe herkent hij talent? Hoe ontwikkelt hij dat talent? Daar was ik ongelooflijk nieuwsgierig naar.’
Ze vertelde dankbaar te zijn dat Ali haar in zijn wereld had toegelaten. ‘Er zijn veel mensen die iets van hem willen. Maar kennelijk wist ik de juiste snaar te raken. Ik geloof dat hij een natuurtalent is. Hij weet soms niet eens waarom hij de dingen doet die hij doet. Maar hij weet wel de juiste dingen in mensen naar boven te krijgen.’
Ali B. liet de theorie met liefde over aan Manuel, zodat hij iets kon vertellen over de manier waarop hij zelf zijn talent heeft ontwikkeld. ‘Zoals jullie weten, zeg ik vaak dingen waar ik mee wegkom’, vertelde hij. ‘Als kind keek ik naar volwassenen en dacht ik al: wat een poppenkast. Hoezo ga jij mij allerlei dingen vertellen terwijl jijzelf je zaakjes niet eens op orde hebt? Normaal gesproken zou dat brutaal zijn geweest, zeker in de Marokkaanse cultuur waarin ik ben opgegroeid, die ook veel taboes kent. Maar daar heb ik mij nooit iets van aangetrokken. Ik zei alles wat niet kon. En wat deed mijn familie? Zij straften mij niet. Ik werd eerder gezien als een dorpsgek. Mijn moeder en mijn tantes beloonden mij juist voor mijn afwijkende gedrag. Zo groeide ik uit tot de hofnar, degene die altijd alles kon zeggen.’
Op school zag Ali dat er ook kinderen waren die niet op deze manier werden gestimuleerd. ‘In feite was dat verwaarlozing.’ Ali was geen goede leerling, maar had het geluk dat er een paar docenten waren die zijn talent herkenden. Linda Rabeling, de vrouw van cabaretier Peter Heerschop, was een van hen. Ali had een VMBO-a advies gekregen. ‘Ik heb mezelf niet zo heel hoog zitten, maar dat was wel heel laag. Linda zag dat ik misschien wel moeite had met grammatica, maar wel een ander talent had. Ik was druk, maar ik kon mensen verbinden. Dus wat deed zij? Zij stuurde mij de gang op om hoofdstuk 2 te lezen en gaf mij de kans dat verhaal in een rap voor te dragen aan het einde van het lesuur. Twee vliegen in één klap: de andere kinderen hadden geen last van mij en ik kon doen waar ik goed in was.’
Later belandde Ali op de bakkers- en banketschool. ‘Ik blowde in die tijd en het leek mij handig als ik zelf kon bakken, voor het geval ik een vreetkick kreeg.’ Ook op die school was een docent die het talent van Ali herkende, Peter Visser. Hoewel Ali zakte voor zijn examen en zijn croissantjes veel te donker uit de oven kwamen (‘Zo vind ik ze lekker’), kreeg hij toch zijn diploma. ‘Ten eerste omdat hij geen zin had mij nog een jaar in de klas te hebben, en ten tweede omdat hij gezien had hoe ik mensen kon samenbrengen en verbinding maakte. Dat heeft een enorm impact op mij gehad. Ik begreep daardoor beter waartoe ik in staat was. Het is geen toeval dat ik deze skills verder heb ontwikkeld, dat ik niet alleen meer rapper ben, maar mij ook bezighoud met de ontwikkeling van talent.’
Karin Manuel en Ali B. zijn anderhalf jaar intensief met elkaar opgetrokken. Het was niet alleen maar gemakkelijk, vertelde Ali. Maar dat vond hij niet erg. ‘Er is een verschil tussen de comfortzone en de safezone. Je kunt uit je comfortzone stappen en je nog steeds veilig voelen. Dat hebben we gedaan. Ze heeft alles geanalyseerd. Waarom doe je dit? Waarom zei je dat?’ Hij wist niet altijd het antwoord, maar vond het een spannend project. ‘Ik weet wat ik wil doen, wat mijn legacy moet worden. De drie waarden die ik heb, zijn ontwikkeling, humor en inspiratie. Karin was de beste die dit kon opschrijven. Zij luistert echt naar wat je zegt. En dat heeft mij ook geholpen. Zoals Stephen Covey ons leert: eerst begrijpen, en dan begrepen worden. Zo is het hier ook gegaan.’
Over Hans van der Klis
Hans van der Klis is freelance journalist. Hij schrijft regelmatig artikelen voor Managementboek.
