Marcella Bremer neemt de lezer in Cultuur doe je zelf! mee langs boeiende cultuuruitstapjes met als uitdaging zelf aan de slag te gaan. Ze is uitstekend op de hoogte van het werk van Quinn en Cameron, dat blijkt duidelijk uit haar boek.
Daarnaast heeft Bremer goed aangevoeld dat er een behoefte in de markt is om verder te gaan dan waar Quinn gestopt is. Niet zozeer inhoudelijk, maar vooral procesmatig.
Natuurlijk krijgt ook de lezer die niet op de hoogte is van Robert Quinn's waardenkader in de eerste hoofdstukken een goede inleiding zodat er geen voorkennis nodig is. Voor degenen die de theorie reeds kennen, is het bepaald geen straf om alles nog eens terug te lezen.
Cultuur, zo weten we, is best een omvangrijk onderwerp. Veel problemen hangen ermee samen en onderwerpen als innovatie zijn er aan gelieerd. Het is daarom zeer belangrijk dat organisaties het nodige in huis hebben om hun cultuur te kunnen beïnvloeden. Dit boek biedt die mogelijkheden. Maar wel met de restrictie dat je het waardenkader van Quinn als uitgangspunt neemt.
Dat cultuur niet aan de hand van een vragenlijst(je) - het zogenaamde OCAI model - in kaart gebracht kan worden, begrijpt zelfs de grootste voorstander van het waardenkader ook wel. De grote cultuurkenner Schein heeft het daar veel over in zijn boeken. Maar de vragenlijst is wel een prima manier om met elkaar in gesprek te komen. En dat is de boodschap die Bremer haar lezers direct meegeeft, zonder afbreuk te doen aan het model of de theorie van Quinn.
Een belangrijk hoofdstuk gaat over de vraag: ‘Hoe beoordeel je een cultuur'? We zijn snel geneigd te denken in ‘goed of fout' , in tegenstellingen. En daar lijkt de kracht te zitten van het model: het een sluit het ander niet uit: een familiecultuur betekent niet per definitie het einde van ambities voor een marktcultuur. Het waardenkader biedt een en-en-perspectief.
Het sterke punt van dit boek zijn de vele voorbeelden. Die worden in beeld gebracht met illustraties van de huidige en gewenste cultuur. Op basis van deze casuïstiek kun je de vertaalslag leren maken naar de eigen organisatie. Tegelijkertijd waarschuwt Bremer: ‘niet alles wat gewenst wordt, is wenselijk.'
Je krijgt in Cultuur doe je zelf! bovendien concrete handvatten aangereikt om zelf een cultuurworkshop te organiseren. In het boek staan veel vragen ter inspiratie, en die zijn ook van een antwoord voorzien. Denk hierbij aan vragen als: Wie nodig je uit? Moet de cultuurmeting vrijwillig of verplicht zijn? Moet je iedereen laten invullen of slechts een steekproef nemen?
We treffen daarnaast termen aan die niet een-twee-drie te koppelen zijn aan het waardenkader. Zo beschrijft Bremer de zogenaamde ‘vergaderculturen', die in veel organisaties inspiratie en verbinding doodslaan.
Het goed duiden van de huidige cultuur is van groot belang. Door je daarvan bewust te worden, kan gezamenlijk bedacht worden wat er nodig is om een gewenste cultuur te ontwikkelen.
Cultuur doe je zelf! van Marcella Bremer is een praktisch boek met voldoende diepgang. Lef en moed blijft echter vereist om met het uitdagende onderwerp ‘cultuur' aan de slag te gaan.
Drs. Peter de Roode is zelfstandig adviseur en trainer. Hij ondersteunt organisaties bij het invoeren van grootschalige veranderingen waarbij gedragsverandering centraal staat. Hij is auteur van de boeken Meegaan of dwarsliggen, Werkvormen voor managers en Leidinggeven kun je zelf. Samen met meerdere auteurs schreef hij onder red. van Rob van Es het boek Praktijkboek Veranderdiagnose en samen met Peter van den Boom schreef hij Theatervoorstellingen in organisaties. Naast zijn schrijfactiviteiten is hij spreker en organiseert hij trainingen en seminars over actuele managementthema's.
Over Peter de Roode
Drs. Peter de Roode is zelfstandig adviseur en trainer. Hij ondersteunt organisaties bij het invoeren van grootschalige veranderingen waarbij gedragsverandering centraal staat.
