Wilskracht

Iedereen heeft wilskracht nodig om gedachten en emoties te beheersen, impulsen in toom te houden, taken af te maken en beslissingen te nemen. Dat is hard werk, kost net zoals spierarbeid veel energie en daar moeten we dus zuinig mee omgaan. Want ook in het geval van zelfbeheersing geldt: op=op. Ziedaar een van de belangrijke uitgangspunten van Roy Baumeister en John Tierney in 'Wilskracht'. Hun tweede centrale stelling is dat we meer controle over ons eigen leven kunnen krijgen door onze voorraad wilskracht tussentijds aan te vullen en ons doorzettingsvermogen gericht te trainen. 'Wilskracht' is een toegankelijk boek. Het is goed geschreven en zit logisch in elkaar. De bouwstenen worden gevormd door de worsteling van bekende publieke figuren zoals Oprah Winfrey (overgewicht), Eric Clapton (alcohol en drugs) en de ontdekkingsreiziger Henry Morton Stanley (honger, malaria, vijandige inboorlingen en een onbekende omgeving) om onbereikbaar lijkende doelen toch te halen. Veel aansprekende voorbeelden en anekdotes maar ook degelijk en grootschalig onderzoek vormen de basis voor de redenatie van de schrijvers. Kortom, hun boodschap wordt op een voorbeeldige manier gebracht en is niet alleen overtuigend, maar ook meteen toepasbaar. In de eerste hoofdstukken behandelen de schrijvers de aard en identiteit van wilskracht. Wat is het, waarom bezitten we het en waar halen we de energie vandaan om door te zetten en onszelf te beheersen? Het middendeel van het boek handelt over wat we nodig hebben om meer controle te krijgen over leven en werk. Dat begint met een doel, vervolgens een plan en ten slotte een manier om vorderingen te monitoren. Maar dat is niet het hele verhaal, want dit weet iedereen die ooit een cursus resultaatgericht werken of 'management by objectives' volgde. In de tweede helft bewijst het boek pas echt waardoor het met kop en schouders uitsteekt boven vele boeken over managementmethodieken. Simpele oefeningen om zelfbeheersing te trainen, moderne methodes om vorderingen te monitoren en aanwijzingen om de beperkte voorraad wilskracht te sparen maken het boek meteen toepasbaar. De laatste hoofdstukken gaan over universele problemen en hoe daar het gericht oefenen van wilskracht bij kan helpen. Zo blijkt geen enkel kind baat te hebben bij ouders die te pas en te onpas roepen dat het zo geweldig en fantastisch is. En gelukkig heeft het geen enkele zin om ooit een streng dieet te volgen of chocolaatjes af te zweren. Daarmee put een mens zijn voorraad wilskracht alleen maar uit. Baumeister en Tierney besluiten met een aantal lessen die op vele terreinen nuttig zijn. Mijn top vijf is: 1 Neem een beperkt aantal besluiten per dag. 2 Houd je voorraad wilskracht op peil door te slapen als je moe bent en zo nu en dan te pauzeren met een boterham met kaas. 3 Zweer verleidingen als chips, de volgende sigaret of het checken van e-mail of een website niet af, maar stel deze uit tot later. 4 Wanneer je niet doet wat je moet doen (werken bijvoorbeeld), ga dan niet iets leuks doen maar doe gewoon helemaal niets. 5 Beloon jezelf na elk behaald succes (graag met een chocolaatje). Dat iemand alleen een virtuoos pianospeler kan worden door een combinatie van talent en heel veel zweet, dat wisten we al. Wat Baumeister en Tierney in dit boek duidelijk maken, is waardoor het voornemen om veel met je vingers te oefenen niet vanzelf tot succes leidt. De virtuoos in de dop moet vooral zijn neiging tot gemakkelijk consumeren de baas worden. Hij moet leren hoe hij aantrekkelijke afleidingen kan vermijden en hoe hij al teveel uitstel voorkomt. Als er één boek is dat deze Victoriaanse boodschap aantrekkelijk en overtuigend weet te brengen, dan is het dit wel. In ieder geval roepen de schrijvers veel minder verzet bij mij op dan wijlen mijn opa met zijn vermaning: 'Kan-niet ligt op 't kerkhof en wil-niet ligt ernaast'!