Dit experiment ligt aan de basis van menig onderzoek naar Wilskracht. Wilskracht is de vaardigheid om verleidingen op de korte termijn te weerstaan om doelen op de lange termijn te halen. Een gebrek aan wilskracht is regelmatig beschreven als de reden waarom mensen geen veranderingen in hun leven doorvoeren, zoals afvallen of verslavingen als roken opgeven. Er werden zelfs verschillen in hersengebieden gevonden tussen degenen die wel en niet verleiding konden weerstaan als kinderen.
Trainen van wilskracht is ook de weg naar succes. Zo schrijft de gerenommeerde professor in de psychologie, Roy F. Baumeister, op de eerste pagina van zijn boek Wilskracht: ‘Psychologen die proberen de vinger te leggen op persoonlijkheidskenmerken die "goede resultaten" in het leven voorspellen, komen altijd bij twee eigenschappen uit: intelligentie en zelfbeheersing. De wetenschap heeft nog niet ontdekt hoe intelligentie duurzaam vergroot kan worden. Wel is ontdekt, of eigenlijk herontdekt, hoe mensen hun zelfbeheersing kunnen versterken.’
Latere studies naar wilskracht laten zien dat hoe langer een kind wacht voordat het een snoepje eet, dit een betere voorspeller is voor succes als volwassene dan intelligentie. Het idee is dat het uitstellen van het eten van het snoepje, een teken is van wilskracht en zelfbeheersing omdat de ratio het wint van de snelle bevrediging.
Een nieuwe studie heeft dit idee aan het wankelen gebracht. De theorie achter deze recente studie was dat het uitstellen van bevrediging lang niet altijd de meest rationele keuze is. Er zijn bijvoorbeeld omgevingen waarin het uitstellen van het eten van het snoepje het risico vergroot dat het wordt afgepakt. Denk bijvoorbeeld aan tehuizen waar kinderen moeten vechten voor hun deel. ‘Het uitstellen van bevrediging is de enige rationele keuze als het kind gelooft dat een tweede marshmallow ook waarschijnlijk afgeleverd zal worden,’ zegt de hoofdonderzoeker Celeste Kidd.
Uit de resultaten van het onderzoek van Kidd bleek dat in onbetrouwbare omgevingen, kinderen ervoor kiezen sneller het snoepje op te eten – wat dus niet perse een irrationele keuze is. Volgens Kidd betekent dit dat het niet correct is om ‘aan te nemen dat een gebrek aan wilskracht de enige relevante factor is in het achterhalen hoelang kinderen wachten’ en dat een langere wachttijd dus niet noodzakelijk betekent dat het ‘de belangrijkste motor achter het succes van kinderen later in hun leven’ is.
