De belofte van Laagland

In 'De belofte van Laagland' neemt Robbert Coppenhagen de lezer mee naar Laagland. Hij maakt geen geheim van het feit dat Laagland staat voor Nederland, het gaat dus over ons, ons land en onze maatschappelijke en politieke krampjes. Aan de hand van een aantal personen wordt duidelijk gemaakt met welke dilemma's zij dagelijks worstelen. Door de diversiteit aan personen en dilemma's is er voor de lezer altijd een mogelijkheid tot identificeren. Het boek leest als een roman maar geeft duidelijk een visie weer. De hoofdpersonen, Freek van Vlissingen (de premier van Laagland) en Marlies van Heemskerk, (projectleider van een GGD) ontwikkelen zich tot leiders van twee onafhankelijke bewegingen. Samen met honderden koplopers trekken ze zich twee dagen terug, elk op een ander eiland, om mogelijkheden te onderzoeken en veranderingen te realiseren. Tijdens de zonsopgang na midzomernacht vindt op het strand van een van de eilanden de ontknoping plaats en ontstaat het 'Laaglandmanifest', dat ook in het boek is opgenomen. De personen in het boek kunnen goed klagen, zeer herkenbaar... maar worden vervolgens geprikkeld om iets te doen, te ondernemen, te leren en te veranderen. Kijk, daar zit nu de wijze les! Centraal in het boek 'De belofte van Laagland' staan EGO- en ECO-systemen en de zogenaamde koplopersstrategie. Coppenhagen legt uit waar de termen voor staan. Daarnaast geeft de auteur in een soepele schrijfstijl weer hoe organisaties en de samenleving als EGO-systemen zijn gaan functioneren. Coppenhagen laat echter ook zien hoe eenvoudig duurzame en dynamische ECO-systemen te realiseren zijn met behulp van de koploperstrategie. De lezer krijgt over deze strategie een duidelijke uitleg in een herkenbare setting. De koploperstrategie is een strategie om organisaties te veranderen of te reorganiseren van EGO-systemen naar ECO-systemen. De strategie is gebaseerd op het inzetten van talenten en kwaliteiten van de koplopers. Door bewust te kijken naar de koplopers in je omgeving en daar aandacht aan te besteden, wordt een basis gelegd voor leren, innoveren en veranderen. Hoewel ik het boek als makkelijk leesbaar heb ervaren, vond ik het toch geen ontspannende literatuur. De auteur dwingt je tot nadenken en even 'met verstand op nul' lezen is er niet bij. De auteur heeft duidelijk een boodschap en die boodschap moet dusdanig begrepen worden door de lezer dat de beschreven strategie in de praktijk toegepast kan worden. 'De belofte van Laagland' is een verhaal met een moraal. De auteur heeft erg zijn best gedaan om een wereld te beschrijven die de lezer aan zou spreken en de herkenbaarheid ligt er wel heel dik bovenop. Ik had de theorie over het EGO- en ECO-systemen liever in een non-fictievorm gelezen. Het boek leest niet als een lekkere roman maar ook niet als een stuk vakliteratuur. Maar de boodschap is duidelijk, de strategie direct toepasbaar en de visie inspirerend.