In deel 1 van Daarom doen ze dat krijgen we een inkijkje in de laag onder het gedrag en de houding van mensen. Wat je ziet, is niet (lees: niet vaak) het echte. Ik leer dat mijn levenservaring me hierbij juist in de weg kan zitten. Dacht ik even weg te komen met hokjesdenken, dit boek zet me met beide benen op de grond.
De blik bepaalt
In deel 2 daagt Mullenders me uit mezelf ervan bewust te zijn dat ik oordelend kijk. Het oordeel is afhankelijk van de bril waarmee ik dat doe. Hij geeft 2 alternatieven: kijk naar de ander door een caleidoscoop of als een selfie (waarbij ik zelf dus ook op de foto sta). Dit deel doet me sterk denken aan een stelling uit Coachen van agile teams van Lyssa Adkins. Zij schrijft dat je jezelf als agile coach in een 1-op-1 coachingsgesprek wat vaker mag thuislaten. Als je dat bewust doet kunnen we milder kijken naar gedrag van een ander. Oordelen kan altijd nog.
De greep van onze omgeving
Op zoek naar een nieuwe baan? Begin niet met kijken of een functie bij je past maar begin bij jezelf: waar word jij gelukkig van en wat motiveert jou intrinsiek? Dit deel rekent af met -en daar word ik blij van - maakbaarheid. Is het niet beter om de ‘wikkels eraf te halen’ in plaats van ‘te ontwikkelen?’ Dat geeft stof tot nadenken.
Een helpende houding
Het doet me erg denken aan Doorbreek de cirkel van Arend Ardon. Inmiddels een klassieker. Het leert je kijken vanuit begrip en vanuit jezelf naar mensen of situaties die je wellicht irriteren. Maar hé: zelfs de meest irritante mensen hebben ook vrienden. Dat zal toch niet voor niets zijn?
Wat tussen mensen speelt
Het volgende deel gaat vooral over je houding kiezen ten opzichte van mensen. Wat mij betreft prima samengevat in de spreuk van Viktor Frankl: ‘Alles kan van een mens worden afgenomen behalve één ding: de laatste van de menselijke vrijheden - om je houding te kiezen tegenover alle mogelijke omstandigheden, om je eigen weg te kiezen.’
De mens in de medewerker
Loop je weg met vragenlijsten als DISC en Insights? Dan kan het hoofdstuk De mens en de medewerker weleens confronterend zijn. Beter gebruik je de Big Five vragenlijst, of Hexaco, Hogan Assesments of AEM van Human Insights.
Een eye-opener was voor mij de 4 fasen beschrijving van Nietzsche over hoe mensen zich voelen als ze ergens nieuw binnenkomen:
- Schaap: erbij willen horen, kuddegedrag;
- Kameel: lastdier, we torsen graag de last van anderen en komen erachter dat dat best veel is;
- Leeuw: in verzet. Nu weet ik wie ik ben en ik zal vechten voor m'n eigen rechtvaardigheid;
- Kind: duidelijk ja of nee op basis van gevoel, onomwonden eerlijk en genietend van spel.
Schrijfstijl
Danny Mullenders gebruikt korte zinnen. Daardoor lees je lekker door. Credits waarschijnlijk daarom ook voor ghostwriter Tjomme Reeringh.
De kracht van dit boek zit 'm in de praktijkvoorbeelden. Ze lezen als snackjes en geven tegelijkertijd kleur aan wat Mullenders wil vertellen. Ik ga er goed op. Halverwege (vanaf deel 3) vind ik het echter wel een beetje een ‘Wij van WC-eend’-verhaal. Een tandje minder mag soms wel. Dit zorgt er wel voor dat je het boek midden in een hoofdstuk kunt wegleggen en later gewoon weer verder kan, zonder terug te hoeven lezen.
Daarom doen ze dat belooft geen zelfhulpboek te zijn, maar wat mij betreft is het dat wel. Dat we mogen meekijken over de schouder van de psycholoog is helemaal waar.
Over Nan van Grootel
Nan van Grootel is Transformatie Consultant bij Organize Agile. Hij kijkt naar organisaties als systemen en pakt de rol van systeemontwikkelaar. Hij helpt organisaties bij het ontwikkelen van een mindset waarbij mens en resultaat het enige is dat telt én het enige is dat werkt.
