De auteurs van ‘Unboss’ kiezen ervoor een participatieve leiderschapstijl te hanteren in plaats van met een directieve houding voor de groep te gaan staan. Ze gaan er vanuit dat managen inhoudt dat medewerkers ruimte wordt gegeven en dus iets anders is dan ‘de baas spelen’. Mijn eigen visie sluit op dit en meer punten aan bij het gedachtegoed van ‘Unboss’. Voor mij dus reden genoeg om dit boek te bestellen.

Allemaal komen we dagelijks in aanraking met reclamespotjes en marketingcampagnes. De ene campagne is sterker dan de andere, de een blijft beter hangen dan de ander. Zo blijft momenteel het (irritant) vrolijke deuntje van ‘Autotaalglas’ gemakkelijk in mijn hoofd hangen. Ik kan het inmiddels van begin tot eind helemaal meezingen. Dat reclames de interesse van veel mensen hebben blijkt ook wel uit de tentoonstelling ‘100 jaar reclame’ in de Beurs van Berlage die onlangs nog, wegens succes, is verlengd.

Een nieuw boek van de ZoZa’s! Het eerste boek, ‘Zo Zuidas’, las ik met veel plezier. Benieuwd was ik dan ook naar het tweede boek van deze drie jonge vrouwen uit de advocatuur en het bankwezen.

Een opvallende titel: ‘Een goede manager zaait verwarring’. In de huidige werkcultuur verwachten we van managers toch vooral dat zij zorgen dat doelen gerealiseerd worden. Fayol beschreef zelfs in zijn managementtheorie dat ‘controleren en beheersen’ één van de vijf functies van een manager is. De ondertitel van het boek, Waarom elk bedrijf beter wordt van een beetje chaos, laat zien dat contoleren en beheersen niet past binnen de gedachten van de auteurs Ori Brafman en Judah Pollack.

Geregeld bevind ik me tussen geografen. Mijn vriend is afgestudeerd geograaf en zijn vriendenkring bestaat ook uit een aantal personen met deze achtergrond. Nieuwsgierig geworden naar dit vakgebied bestelde ik 'De wraak van de geografie' toen het werd uitgegeven. Een mooie gelegenheid om me iets meer te verdiepen in die wereld van de geografie, maar daarbij raakvlak te houden met een onderwerp dat in mijn eigen studie aan bod kwam (politiek).

'De wereld draait door', 'Nederland van boven' en 'Wie is de Mol?'. Allemaal televisieprogramma's die ik meerdere keren heb bekeken. En met mij natuurlijk meer mensen. Wanneer ik deze programma's bekijk zit is 's avonds op de bank en denk ik meestal niet aan mijn werk of andere organisaties. Toch interessant dat de auteurs deze link blijkbaar wel leggen in het boek 'De organisatie draait door'.

Hoe behandelen we onderwerp X op een interactieve manier tijdens dat overleg? Hoe organiseren we ons om tot dat resultaat te komen? Hoe kan ik dat gesprek het beste starten? Een greep van vragen die tijdens mijn werk voorbij komen. Vragen waar ik meestal niet één, twee, drie een antwoord voor heb liggen, maar vaak lijkt men dat wel te verwachten. Op zoek dus naar wat extra inspiratie vond ik 'Vensters op organisaties'van Adriaan Bekman.

In mijn korte loopbaan ben ik op verschillende plekken werkzaam geweest waar ik (in)direct te maken had met bestuurders en ambtenaren. Fascinerend vind ik de wisselwerking tussen deze twee 'werelden'. Soms lastig, maar over het algemeen had ik de indruk dat er sprake was van een goede werkrelatie. De beschrijving van het boek 'De politieke antenne' van Elisabeth Hunyadi en Robert Jan Blom begint over spanningen, frustraties en problemen. Getriggerd door deze beschrijving (mis ik in mijn observatie dingen die er wel zijn?) besloot ik om dit boek te gaan lezen.

Een collega van mij, een man van een aantal jaren ouder dan ik, gaf mijn laatst enkele tips om tot een succesvolle carrière te komen. Eén van zijn tips was om vooral gebruik te maken van mijn vrouwelijke charmes. Hij doelde daarmee bijvoorbeeld op de mogelijkheid om te gaan huilen wanneer je in een overleg je zin niet krijgt. Al was de opmerking vooral grappig bedoeld; hij zette mij wel aan het denken. Wat voor tips zou deze collega geven aan mannelijke collega's van mijn leeftijd?

Voordat ik bij Adviestalent aan de slag ging als junior adviseur, was ik student. En als student kwam ik relatief weinig in aanraking met mensen van andere generaties. Want laten we eerlijk zijn; als student omring je je vooral met andere studenten en sporten en bijbaantjes vinden vrijwel altijd plaats in de aanwezigheid van leeftijdsgenoten. Maar nu, in het werkende leven, kom ik veel in contact met andere generaties. Die opdrachtgever, programmamanager of senior beleidsmedewerker is toch een aantal jaren ouder. Behalve dat zij meer ervaren zijn, is ook te merken dat ze bepaalde issues anders bekijken of aanpakken. Zo werd ik nieuwsgierig naar verschillende generaties en wat hen onderscheidt van elkaar. Ik besloot daarom het boek van Aart Bontekoning te lezen: 'Generaties! Werk in uitvoering'.