Een goede manager zaait verwarring

Ori Brafman en Judah Pollack slagen er in om de lezer vanaf het begin af aan te boeien. Het boek begint als een ‘verhaal’, wanneer Brafman op bezoek gaat bij generaal Martin Dempsey in zijn kantoor in Fort Monroe. Brafman en Dempsey gaan met elkaar in gesprek; onder andere over de rigiditeit in het leger. Dempsey blijkt hier mee te worstelen, omdat het hierdoor niet gemakkelijk is veranderingen in de organisatie door te voeren. Hij geeft Brafman dan ook de opdracht om chaos te creëren binnen het leger, een organisatie die strak staat van de regels en procedures. In de daarop volgende hoofdstukken beschrijven Brafman en Pollack hun theorie over chaos in organisaties en hoe dit kan zorgen voor meer innovatie en succes. Door middel van veel voorbeelden zetten zij de elementen hiervoor uiteen. Witruimte, ten eerste, is de ruimte die wordt genomen wanneer iets lijkt vast te lopen. Door even afstand te nemen van wat werkzaamheden, kan dit juist leiden tot nieuwe inzichten. Iets wat ik zelf ondervond toen ik mijn afstudeerscriptie schreef en ’s avonds tijdens het tanden poetsen mijn conclusie ‘bedacht’. Het tweede element zijn de unusual suspects. Door in een organisatie ruimte te maken voor mensen die gewoonlijk niet hier gaan werken, kan kruisbestuiving ontstaan die zeer waardevol is. Zo is Nintendo groot geworden omdat een kunstenaar de ruimte kreeg om een videogame te ontwikkelen, in plaats van technici. Dit leidde er toe dat er op een andere manier naar computerspellen werd gekeken. Geplande serendipiteit is het derde element en betreft het mogelijk maken van ‘spontane’ interactie tussen mensen. Brafman beschrijft een probleem in een ziekenhuis dat werd opgelost door de verpleging in gesprek te laten gaan met de conciërge. Medewerkers die elkaar anders niet tegen komen bij elkaar brengen, heeft dus ingrijpende gevolgen. Het boek van Brafman en Pollack is zeer toegankelijk geschreven. Zoals ik al aangaf, leest het begin als een verhaal. Maar ook het taalgebruik maakt het boek prettig om te lezen. Duidelijk en direct. Zo slagen zij er zelfs in dat ik een verhaal over DNA en de polymerase-kettingreactie kan volgen. Leuke bijkomstigheid is dat de uitgever een puzzel heeft toegevoegd waarmee de oplettende lezer een prijs kan winnen. In mijn werk ga ik proberen de theorie van Brafman en Pollack toe te passen. Afstand nemen van een notitie wanneer je even niet de juiste woorden kunt vinden, mensen met elkaar in contact brengen en hen proberen open te laten staan voor ‘unusual suspects’. Mooie uitdaging!