Over projectmanagement is de afgelopen 20 jaar een bibliotheek volgeschreven. Elke organisatie maakt inmiddels gebruik van projecten als methode om (bedrijfs)problemen te lijf te gaan. Het gebied 'projectmanagement' omvat inmiddels een uitdijende groep deelgebieden.

Vol verwachting en met een beetje scepsis begon ik aan het boek, want hier werd mij een model beloofd 'dat voor alle mogelijke vraagstukken op individueel, team- of organisatieniveau oplossingsrichtingen biedt zonder de onderlinge samenhang tussen mens en organisatie uit het oog te verliezen.' Zou de Haarlemmerolie voor organisaties nu eindelijk zijn uitgevonden?

De vraag die mij bij het lezen van dit boek het meeste heeft beziggehouden is: mag je een boek ook 'onleesbaar' verklaren. Zoiets als een woning die nog in stand blijft door de krakkemikkige muren en dito fundament waar dan een ambtenaar van bouw en woningtoezicht een bordje opspijkert met 'onbewoonbaar verklaarde woning'. Je bent dan soms geneigd te denken: Pak even een paar spullen en ga lekker klussen. En maak er wat moois van. Want de plek is goed, de oppervlakte prima en al met al is er best wat van te maken.

Meer dan de helft van alle fusies wordt als mislukt beschouwd en een derde van alle gefuseerde organisaties vindt dat de fusie uiteindelijk geen verschil heeft uitgemaakt. Uiteindelijk geldt dus slechts voor 1 op de 6 organisaties dat de fusie daadwerkelijk meerwaarde heeft opgeleverd. Een verkwisting van veel energie, zo lijkt het, en vooral een doembeeld voor managers en bestuurders die op het punt staan een fusieavontuur aan te gaan. Maar kan dit voorkomen worden?

De literatuur die ingaat op de ontwikkeling van het denken over bedrijfskunde en management is dun bezaaid. Natuurlijk is het vak jong en zijn de ontwikkelingen nog heftig: er valt al veel te vertellen en te leren over de laatste 100 jaar.

Lenigheid in leiderschap is in het huidige tijdsgewricht geen overbodige luxe. De markt ontwikkelt zich razendsnel en het anticiperen van een organisatie hierop vraagt steeds meer inspanning van menig leider. Eeke Scheweer schreef daar een boek over getiteld 'Lenig leiderschap'.

U zit in het universitair of hoger onderwijs en wilt op niveau meedenken, meepraten en oordelen over financiële verslaggeving van ondernemingen? Dan heeft u met het boek 'Externe financiële verslaggeving' een goed boek in handen!

In de inleiding poneren de schrijvers de stelling dat veel boeken over verandermanagement een te geringe theoretische onderbouwing hebben. Ik laat deze uitspraak graag aan hen over, wel is het zo dat zij in hun goed leesbare boekje op een bijna waakzame manier het veranderproces beschrijven en van instrumenten voorzien.

Zegt u eens eerlijk: wie van u heeft geleerd hoe hij zijn informatie moet ordenen? En wie werkt er zo geordend dat hij een 'leeg hoofd' heeft en geen stress over zichzelf afroept? Als u deze vragen als 'interessant' bestempelt dan is 'Getting things done' een nuttig en behulpzaam boek. David Allen gaat hierin uitgebreid in op de vraag hoe wij productiever en met minder stress kunnen werken.

Binnen de klinische psychologie en psychiatrie wordt een tiental persoonlijkheidsstoornissen onderkend. In het boek 'Zo ben ik nu eenmaal!' heeft auteur Van der Does de kenmerken, natuurlijke vindplaats en omgangsregels van deze tien beschreven.

Hoewel ik niet vaak de psychologie induik, werd ik door de titel nieuwsgierig naar dit boek. Vanwege de herkenbaarheid, de heldere schrijfstijl en de grappige tekeningen van Peter van Straaten, heb ik het in één avond uitgelezen.

Waarom wordt het ene karakter een succes en zien we het andere karakter nooit meer? Dit is de prangende vraag die de auteur bezig houdt en die elke marketeer beantwoord wil krijgen. Volgens Van Dillen dient u voor succes over uitgebreide kennis van de kids te beschikken, van wat ze drijft en wat ze leuk vinden.

Sommige hypes overleven zichzelf en worden op den duur een algemeen gewaardeerd instrument voor HRM. Neem het Persoonlijk Ontwikkelings Plan. In de loop van de jaren negentig opgebloeid temidden van andere nieuwigheden als competentiemanagement, employability en zelfsturende teams, wist het te overleven ook toen het economisch tij keerde, lean and mean hét recept voor continuïteit werd en er dus weer gewoon hard gewerkt moest worden.

Problemen in de werksituatie zijn vaak het gevolg van stagnatie op een dieper niveau. Klassieke coachingstrajecten kunnen dan niet blijvend een gedragsverandering tot stand brengen. Onorthodoxe interventies slagen hier wel in: ze ontregelen en doorbreken de stagnatie.

'Het weekend van zeven dagen' is de aansprekende titel van het nieuwste boek van Ricardo Semler. Semler is president-directeur van Semco, een Braziliaans conglomeraat van ondernemingen dat wereldwijd beroemd is vanwege de ongebruikelijke werkomgeving.

Van een wel heel onverwachte persoon kreeg ik het advies om het boek van John Kotter eens te lezen. Van mijn dominee. Dat is niet direct iemand van wie je veel veranderingen verwacht. Toch heeft hij een kerk veranderd. Nu zijn er in zijn kerk wèl heel veel leiders nodig. En blijven ze groeien en veranderen. Met empowerment en visie ontwikkelen, met bouwen en vertellen, met vieren en verankeren. Ik zie de resultaten en help graag mee. En daarom vertrouw ik erop dat ik u een goed advies geef als ik dit boek ook aanbeveel.

Dit boek deed me denken aan documentaires van Frans Bromet. Observerend, analytisch, met die ietwat zuigende stem op de achtergrond worden de meest verschrikkelijke dingen gewoon gemaakt en de gewoonste dingen verschrikkelijk.

'Hoe krijg ik mijn project op tijd af? ' Het zou een vraag kunnen zijn die aan Richard Silver, de professor aan een Amerikaanse business school en hoofdpersoon in Goldratts boek 'De zwakste schakel' gesteld zou kunnen zijn. Het boek, een business-novell, geeft in een goed leesbare romanvorm een indruk van de problemen waar projectmanagement mee worstelt.

Het gaat niet goed met dienstverlenende professionals. Zo, dat is weer eens gezegd. Het blijkt verschrikkelijk moeilijk om opdrachten te verwerven in een neergaande markt. En al helemaal voor ons. Wij moeten ons werk doen. Daar zijn we goed in. Professional immers. En dus hebben we geen tijd om te verkopen, we zijn immers druk met de laatste opdracht. En als de opdracht klaar is, dan krijgen we wel een nieuwe, denken we.